ram213-beschermingsprogramma-archeologie-2013

46
—
42 Een stuk gewei van een edelhert heeft
een 14C-datering van 6570 ± 40 BP
(TUBE12 1 Poz-37348).
43 Roymans & De Nutte in voorbereiding.
44 De 14C-datering komt uit op 9650 ± 50
BP (TUBE12 2 Poz-37349).
45 De Jong et al. 2010.
46 De Kort 2010.
en bever. Daarnaast komt wild of gedomesticeerd
paard voor. Op een aantal botten van wild
of gedomesticeerd paard, oeros en edelhert zijn
bewerkingssporen te zien. Evenals het aardewerk
en (vuur)steen dateert het dierlijke materiaal
uit verschillende perioden. Een 14C-datering
van een geweifragment valt in het laatmesolithicum.42
Resten van gedomesticeerde dieren duiden
erop dat daarnaast materiaal uit het neolithicum
of jongere perioden aanwezig is. Ook
verschillen in conservering, kleur en het al dan
niet voorkomen van slachtsporen lijken te wijzen
op verschillen in ouderdom en/of herkomst van
het botmateriaal. Aangenomen wordt dat het
bot, dat oudtijds enigszins is afgerond door rollen
in het water, afkomstig is uit de directe omgeving
van de vindplaats. Fijne krassen, die
eveneens zijn vastgesteld, kunnen het gevolg
zijn van vertrapping.
Het bot verkeert in redelijk goede staat, ondanks
verlies van botmassa. Eventueel nog in de bodem
aanwezig bot zal onder gelijke omstandigheden
nog lange tijd in situ kunnen worden bewaard
voordat het aan informatiewaarde zal
inboeten.
Op circa 10 m afstand van put 1 is bij definitieve
herinrichting van het gebied in verstoorde context
nog een beitel aangetroffen. Hij is gemaakt
van een middenhandsbeen van een oerrund.
Deze vondst dateert eveneens uit het laatmesolithicum.43
Put 2
In put 2 lagen op de overgang van beekafzettingen
naar het veen bij elkaar resten van twee
edelherten. Van het ene exemplaar, daterend uit
het vroegmesolithicum,44 zijn de kop met fragmenten
van de geweitakken, de hals en het
voorste deel van de romp gevonden, van het andere
exemplaar een onderkaak. Het gaat in totaal
om 31 fragmenten.45 Het is niet eenduidig
vastgesteld of de resten van het hert door natuurlijke
processen ter plaatse zijn ‘begraven’ of
dat ze een relict vormen van menselijke activiteiten.
In de opgravingsput zijn geen artefacten
aangetroffen.
Profielen
Tijdens de archeologische begeleiding door
RAAP heeft de RCE enkele bodemprofielen beschreven
en boringen gezet.46 In put 1 zijn twee
profielen beschreven (afb. 3.4). Het bodemprofiel
haaks op het beekdal bestaat van boven
naar onder achtereenvolgens uit een laag opgebracht
zand (S5001), een veenlaag die in de richting
van de beekloop in dikte toeneemt
(S5002-S5003), en een humeuze laag die is geïnterpreteerd
als vertrapte beekafzettingen
(S5004-S5006). Daaronder bevindt zich onverspoeld
Pleistoceen zand (S5007). Het tweede
profiel liet in het veen een duidelijke laag met
ijzercarbonaat zien. Het veen zelf is vrij los van
structuur en bestaat voornamelijk uit verspoelde
houtresten. De top van het veen is tamelijk
amorf. Ter hoogte van dit profiel is de top van
het veen iets lemig, wat mogelijk samenhangt
met het gebruik van het beekdal als beemd die
periodiek overspoelde met slibrijk water.
Het bodemprofiel in put 2 toont in vergelijking
met het beschreven profiel in put 1 enige verschillen.
De beekafzettingen zijn hier niet verrommeld
en tonen een mooie gelaagdheid. Het veenpakket
is hier dikker en bedraagt ten noorden van het
aangetroffen edelhert minimaal 1,7 m.
3.2.3 Gespecificeerde archeologische
verwachting
Op basis van de resultaten van het bureauonderzoek
en de archeologische begeleiding door
RAAP in 2010 worden in het dal van de
Tungelroysche Beek en ter plaatse van het onderzoeksgebied
prehistorische organische resten
verwacht, inclusief bewerkt bot en gewei
(voorwerpen) en botten met snijsporen, en
(vuur)stenen artefacten en aardewerk.
Dergelijke resten kunnen overal in de dalbodem
worden verwacht, in de vorm van losse verspreidingen
en concentraties van vondstmateriaal
onder de veenlaag. Ze dateren uit het mesolithicum
en/of neolithicum (bot, gewei, (vuur)
stenen artefacten) en uit de ijzertijd en/of
Romeinse tijd (botmateriaal, aardewerk).
Aangenomen kan worden dat deze resten onderdeel
zijn van dumpzones en/of slachtplaatsen
en in verband staan met activiteiten op de
hoger gelegen dekzandruggen. In het beekdal
zelf worden geen nederzettingen verwacht, met
uitzondering van kampementen van jagers-vissers-verzamelaars
op kleine zandopduikingen.
Overblijfselen van dergelijke kampementen
kunnen bestaan uit concentraties van stenen
artefacten en/of opper vlaktehaarden of haardkuilen.
De omvang van deze kampementen is