ram213-beschermingsprogramma-archeologie-2013

269
—
Holwerda en de daarbij behorende helling teruggevonden.
Enkele paalgaten behoren mogelijk
tot een palissade.347
Aan de oostzijde van de burcht stuitte men in
1996 bij de aanleg van een riool op een muur.
Onderzoek door de toenmalige stadsarcheoloog
M. Dolmans maakte duidelijk dat het de muur
betrof van een intacte waterkelder met tongewelf.
De kelder kan op grond van archiefbronnen
worden gedateerd in het eind van de zeventiende
eeuw. Door middel van een rosmolen (geplaatst
in het westelijke deel van het koetshuis)
werd water vanuit deze waterkelder geleid naar
de twee hoger gelegen waterreservoirs die in de
burchtheuvel waren aangelegd en die door
Renaud in 1949 waren ontdekt. Vanuit een gat in
de vloer van een reservoir liep een leiding naar
een put. Via deze put werd de watertoevoer geregeld
naar twee fonteinen. Deze put is bij latere
opgravingen in hetzelfde jaar aan de westzijde
van de heuvel aangetroffen.
In verband met ernstige scheurvorming in de
ringmuur heeft Bureau Monunumenten en
Archeologie van de gemeente Leiden in 2008
een bouwtechnisch en bouwhistorisch onderzoek
uitgevoerd. Doel was de oorzaak van de
verzakkingen te achterhalen. Hiertoe zijn op vijftien
verschillende plaatsen kleine putten langs
de ringmuur gegraven tot aan de onderzijde van
de funderingen (afb. 24.3). De putten 1 t/m 9 zijn
aan de binnenzijde van de ringmuur gegraven,
de putten 10 t/m 15 aan de buitenzijde.
Bij het bouwhistorisch onderzoek is mortel uit
originele delen van de ringmuur gedateerd met
behulp van de 14C-dateringsmethode. Deze hebben
een datering van de mortel opgeleverd tussen
1260 en 1285 (68,2% zekerheid).348 Het onderzoek
is archeologisch begeleid met als doel
het documenteren en bergen van vondsten en
het vastleggen van eventueel nog intacte profielen
binnen de grenzen van het funderingsonderzoek
van de ringmuur.
De archeologische begeleiding heeft nauwkeurige
meetgegevens opgeleverd. De huidige NAP-hoogte
van het maaiveld ligt op 11,63 tot 11,79 m NAP.349
Op diverse plaatsen zijn delen van intacte profielen
aangetroffen. De datering van de vondsten
vanaf de twaalfde eeuw komt overeen met de
datering van de laatste ophoging van de burchtheuvel
rond 1150.
24.3 Conclusie en waardering
24.3.1 Waardering
Voor de waardering van de burchtheuvel is voldoende
informatie beschikbaar. Dat geldt niet
voor het gehele AMK-terrein 30F-002 dat naast de
burchtheuvel ook aanpalende percelen beslaat.
Afb. 24.3 Overzicht van de opgravingsputten van het funderingsonderzoek in 2008 (Gumbert in prep.)
347 Renaud 1971, 42-3, zonder afbeeldingen
van de opgravingslocaties.
348 Orsel 2009.
349 De onderzijde van de fundering van de
ringmuur in de verschillende putten is in
put 1: 1,40 m -mv; put 2: 1,02 m -mv;
put 3: 0,92 m -mv; put 4: 0,78 m -mv;
put 5: 0,86 m -mv; put 6: 0,89 m -mv;
put 7: 0,77 m -mv; put 8: 0,62 m -mv;
put 9: 0,70 m -mv; put 12: 0,95 m -mv;
put 13: 0,84 m -mv; put 15: 0,66 m -mv.