ram213-beschermingsprogramma-archeologie-2013

156
—
Infrastructuur en begraven
in Romeinse tijd
177 Zoetbrood et al. 2006, tabel 4.3.
178 RACM 2008.
179 Deeben & de Groot 2009.
Complexen uit de Romeinse tijd zijn relatief
goed vertegenwoordigd binnen het bestand van
wettelijk beschermde monumenten. Dit blijkt
uit onderzoek dat de Rijksdienst in 2006 heeft
uitgevoerd naar de samenstelling en representativiteit
van dit bestand.177 Bovendien zijn in
het kader van de Beschermingsagenda
Archeologie 2008 nog eens veertien Romeinse
vindplaatsen als Rijksmonument aangewezen.178
Het aantal beschermde Romeinse monumenten
kan dan ook als representatief voor
deze periode worden gezien. Dat geldt niet voor
de samenstelling van deze groep. Het overgrote
deel van de beschermde complexen bestaat namelijk
uit nederzettingen.179 Vindplaatsen die
samenhangen met thema’s als scheepvaart,
grondstofwinning, religie en ambachten zijn
sterk ondervertegenwoordigd of ontbreken
zelfs geheel. Dit zijn juist de typen vindplaatsen
die nodig zijn om lacunes in onze kennis over de
Romeinse tijd op te vullen. De huidige samenstelling
doet dan ook geen recht aan de complexiteit
van deze periode.
De drie Romeinse complexen die binnen het huidige
aanwijzingsprogramma worden voorgesteld,
vormen een mooie aanvulling op het huidige
bestand. De resten van bruggen in
Maastricht en Stramproy zijn symbolen van het
belang dat de Romeinen hechtten aan een goede
infrastructuur. Hiermee komt het totaal van
beschermde bruggen uit de Romeinse tijd op
drie. De tumulus van Overasselt is bijzonder,
omdat het relict hiervan nog duidelijk herkenbaar
is in het landschap. En zichtbare monumenten
uit deze periode zijn zeer zeldzaam.
Daarnaast vormt de tumulus een ensemble met
de eveneens beschermde resten van de woning
van de begravene, de villa van Overasselt.
Deze drie complexen dragen bij aan het vergroten
van de diversiteit van het Romeinse monumentenbestand
en de potentie hiervan voor
toekomstig onderzoek.