ram213-beschermingsprogramma-archeologie-2013

58
—
173500
433000
Afb. 4.2 Resultaten van archeologisch onderzoek uit het verleden. (bron: RAAP Archeologisch Adviesbureau).
49 De Boer & Baetsen 2001, 21; Rensink
2001.
50 Een datering doorlopend tot de
bronstijd is minder waarschijnlijk, gelet
op de diepteligging van de vondsten: De
Boer et al. 2003, 33.
verscheidene laklagen gevormd. Plaatselijk
komen crevasseafzettingen voor.
4.2.2 Archeologische en historische
context
In 2000 heeft archeologisch adviesbureau RAAP
een karterend onderzoek uitgevoerd teneinde
aanwezige archeologische resten in het plangebied
Deest aan het Water op te sporen (afb. 4.2).
Het onderzoek bestond uit een oppervlaktekartering
en boringen in een grid van 40 x 50 m.49
Hierbij is de vindplaats ontdekt. Over het gehele
terrasrestant, dat over een groot oppervlak lager
ligt dan 2 m -mv, werden archeologische indicatoren
opgeboord. Aangetroffen zijn houtskool,
verbrande leem, verbrand en onverbrand bot
(onder andere van varken), aardewerk, gebroken
kwarts en vuursteen. Geconcludeerd werd dat er
mogelijk sprake is van verschillende bewoningslocaties/concentraties
uit de steentijd.
Aanbevolen werd een waarderend booronderzoek
uit te voeren om de omvang, kwaliteit en
aard (datering) van de vindplaats vast te stellen.
Het waarderend booronderzoek (grid 20 x 25 m;
10 x 12,5 m; 5 x 6,25 m) heeft uitgewezen dat er
binnen vindplaats 1a twee locaties te onderscheiden
zijn. Ze vertonen een brandlaag en
hoge concentraties vondsten. Beide brandlagen
bevatten menselijk bot. De lagen bevinden zich
op een diepte vanaf circa 1,25 m -mv (5,5 m
NAP). Micromorfologisch onderzoek van de
brandlaag laat een intacte aslaag zien, hetgeen
erop wijst dat de brandlaag in situ ligt.
Vermoedelijk kan de hele brandlaag als stookplaats
worden geïnterpreteerd. Direct erop alsook
eronder ligt een laklaag bestaande uit zware
klei waarin archeologische resten voorkomen.
Het gaat om aardewerk, vuurstenen artefacten,
verbrande leem, verbrand en onverbrand bot,
plantaardig materiaal en houtskool. In de onderste
laklaag zijn in het micromorfologische monster
aanwijzingen voor betreding (trampling) aangetroffen.
De vondsten worden geïnterpreteerd
als bewoningsresten uit het neolithicum. Het
merendeel van het handgevormde, met kwarts
gemagerde aardewerk is niet nader te dateren.50
Een uitzondering vormt een scherf met spatelin-