ram213-beschermingsprogramma-archeologie-2013

179
—
421750 422000
182250 182500 182750
Locatie onderzoek Rijksmuseum
der Oudheden
Tumulus
1666
Onderzoeksgebied
RAAP 2006
Afb. 16.7 Locatie van het RAAP-onderzoek uit 2006, in
relatie tot de ligging van de tumulus en het villaterrein
(De Groot, de Kort & Müller 2009).
Wettelijk beschermd villaterrein
grote lijn de bevindingen van het eerdere booronderzoek
door RAAP (afb. 16.3). Tijdens dit
onderzoek is tevens is een groot aantal hoogtemetingen
verricht om de heuvel exact in te meten
(afb. 16.4). Hiermee werden een kleine ingraving
in de top en een afgraving aan de
oostzijde van de heuvel zichtbaar. Op basis van
deze nieuwe metingen kan worden geconcludeerd
dat de heuvel bestaat uit een verhoging
van circa 2 m en dat hij een diameter van 22 m
heeft.
In de tweede fase van het onderzoek is op ongeveer
3 m buiten de voet van het heuvellichaam
een 2 m smalle sleuf gegraven over een
lengte van 8 m in zes vlakken (afb. 16.5).
Tijdens het onderzoek zijn Romeins aardewerk,
natuursteen en botmateriaal gevonden, deze
vondsten lagen direct naast de heuvel, op
slechts 10 cm diep. Hoewel tijdens dit beperkte
onderzoek geen centraal graf is aangetroffen,
zijn diverse aanwijzingen verzameld die de interpretatie
van een Romeinse grafheuvel bevestigen.
De heuvel is waarschijnlijk te dateren in de
tweede eeuw n.Chr.203 Aan de voet van de heuvel
was een keermuur van tufsteen aanwezig, die
geheel is uitgebroken (afb. 16.6). De tumulus is
opgeworpen op een terrein dat vanaf de ijzertijd
in gebruik is geweest als nederzettingslocatie.204
De tumulus ligt, zoals gezegd, niet in een
archeologisch leeg gebied. Aan de oostzijde van
het terrein met de tumulus ligt een natuurlijke
laagte. Aan de overzijde hiervan, circa 350 m ten
noordoosten van de tumulus, ligt op een noordzuidgerichte
dekzandrug een villacomplex uit de
midden- en laat-Romeinse tijd (rijksmonumentnummer
45866).
In het kader van het AMR-project is in 2001 een
klein onderzoek naar het monument verricht ter
hoogte van het mogelijke badgebouw en op het
perceel ten oosten van het hoofdgebouw. De fysieke
kwaliteit van de binnen het beschermde
monument gelegen sporen en gebouwplattegronden
bleek matig tot slecht. Grote delen van
het monument zijn vergraven voor aspergeteelt
en zandwinning en verstoord door egalisatie.205
In 2006 heeft RAAP over een gebied van circa 6,8
ha een waarderend boor- en proefsleuvenonderzoek
uitgevoerd ten zuiden van het beschermde
Romeinse villaterrein (afb. 16.7). Bij
het booronderzoek zijn drie locaties met vondstconcentraties
(van keramiek, steen-, dakpan- en
slakmateriaal) vastgesteld die vermoedelijk samenhangen
met de aanwezigheid van gebouwplattegronden
uit de Romeinse tijd en uit de
midden- of late ijzertijd. Twee van deze locaties
zijn nader onderzocht in drie proefputten.206 In
de proefputten werden paalsporen en kuilen
aangetroffen en divers vondstmateriaal (aardewerk,
bouwmateriaal, bot, metaal en glas). Op
basis van de datering van het aangetroffen
archeologische materiaal in de tweede helft van
de eerste en de tweede eeuw is een relatie met
het Romeinse villaterrein van Overasselt waarschijnlijk.
De archeologische sporen zijn vermoedelijk
van bijgebouwen van de villa of van (geromaniseerde)
inheems-Romeinse boerderijen.
Binnen het onderzoeksgebied zijn geen verstoringen
vastgesteld. Dit terrein moet daarom als
behoudenswaardig worden beschouwd, conform
de conclusies van RAAP.207
Voormalig terrein van
archeologische betekenis
1:10.000
203 De datering in de tweede eeuw is
gebaseerd op een scherf geverfd
aardewerk in Brunstingtechniek B/E
onder het heuvellichaam en een OSLdatering
van de top van de A-horizont
onder het heuvellichaam van 120 ± 80
n.Chr.
204 De Groot, De Kort & Müller 2009
(Archiswaarnemingsnummer 421010).
205 De Groot, De Kort & Müller 2009, 15-16.
206 Op locatie 3 werd vooral materiaal uit de
midden- en late ijzertijd aangetroffen.
207 Hoegen & Flokstra 2006.