Masterscriptie - NIP

P-E MISFIT EN INNOVATIEF WERKGEDRAG BIJ STUDENTEN. 30
De toetsing van de Hypotheses
Het onderzoek heeft gebruik gemaakt van de statistische analysemethode van
lineaire regressie om de verschillende hypotheses te toetsen. Na het uitvoeren van de
analyse werd steeds de F-toets nader bekeken. Daar gaf de ∆R² aan of het toevoegen van
de modelpredictoren een meerwaarde biedt ten opzichte van het oorspronkelijk model.
Vervolgens werden ook de ongestandaardiseerde regressiecoëfficiënten b van de
opgenomen predictoren bestudeerd. Om bij de gemodereerde regressieanalyses de
multicollinariteit tussen de hoofdeffecten en de interactieterm te minimaliseren, werden
de variabelen eerst gecentreerd om hiermee de interactieterm aan te maken. Met de
totale steekproefgrootte van deze studie (N = 555) en een statistische power van .80 kon
een kleine effect size (f²) van .014 waargenomen worden (wat ongeveer overeenkomt
met een verhoging van .014 voor R²) voor de lineaire relaties regressie. In het geval van
de gemodereerde regressie vergelijking, wanneer gebruik werd gemaakt van dezelfde
alpha, kon met een power van .80 een effect size van .014 waargenomen worden. Deze
effect sizes werden berekend aan de hand van de statistische tool G*Power 3.1.2. In de
onderstaande tekst zullen de resultaten besproken worden.
De eerste hypothese, namelijk dat naarmate de D-A misfit groter is bij de
student zal de student meer innovatief werkgedrag vertonen om deze misfit te
verkleinen, werd niet bevestigd (∆R² = .01, F(1,532) = 3.50, p= n.s. en b =.08 ).
Eveneens werd er geen significante correlatie gevonden tussen de twee variabelen.
Tabel 3 toont aan dat het opnemen van de D-A fit als predictor van innovatief
werkgedrag weinig tot geen extra variantie oplevert.
De tweede hypothese, namelijk dat naarmate de S-V misfit groter is bij de
student zal de student meer innovatief werkgedrag vertonen om deze misfit te
verkleinen, werd eveneens niet bevestigd (∆R² = .01, F(1,534) = 2.96, p = n.s. en b
=.07). In de correlatietabel werden er ook geen significante relaties gevonden die
betrekking hadden op deze twee variabelen. In tabel 3 wordt ook aangetoond dat er geen
extra verklaarde variantie werd gevonden.