Masterscriptie - NIP

P-E MISFIT EN INNOVATIEF WERKGEDRAG BIJ STUDENTEN. 34
initiatief als moderator verklaart niet meer variantie ten opzichte van het nulmodel.
Tabel 6 verduidelijkt deze resultaten.
Tabel 6
Interactie tussen D-A fit en S-V fit met Persoonlijk Initiatief ten aanzien van Innovatief
Werkgedrag
b SE(b) ß t p ∆R²
Hypothese 5a : D-A misfit
Stap 1
D-A fit -.04 .05 -.03 -.75 .45
PI .52 .06 .37 8.80 .00 .13
Stap 2
D-A fit X PI .10 .05 .65 1.92 .06 .00
Hypothese 5b : S-V misfit
Stap 1
S-V fit -0.01 .04 -.01 -.22 .82
PI .51 .06 .36 8.80 .00 .13
Stap 2
S-V fit X PI .03 .04 .23 .78 .44 .00
Noot: * p < .05, ** p < .01.Voor hypothese 5a geldt N=531 en voor hypothese 5b geldt
N=532. D-A fit wijst op de ‘demands’-‘abilities’ fit. S-V fit wijst op de ‘supplies’-‘values’
fit. PI = Persoonlijk Initiatief.
Tenslotte is er hypothese 6a die stelt dat naarmate de student meer creative
self-efficacy vertoont, de relatie tussen het innovatief werkgedrag en de D-A misfit zal
versterken, wordt niet bevestigd (∆R²= .00, F(1,527) = .66, p= n.s.). Het moderatieeffect
van creative self-efficacy op de relatie van D-A fit en het stellen van innovatief
werkgedrag is niet significant. (b=.03, p= n.s.). Er wordt geen extra variantie van de
moderator creative self-efficacy in het stellen van innovatief werkgedrag verklaard.
Tabel 7 illustreert dit niet significante resultaat.
Eveneens hypothese 6b die aangeeft dat naarmate de student meer creative
self-efficacy vertoont, de relatie tussen het innovatief werkgedrag en de S-V misfit zal
versterken, wordt niet bevestigd (∆R²= .00, F(1,528) = 1.63, p=.20). Het moderatieeffect
van creative self-efficacy op de relatie van S-V fit en het stellen van innovatief