Overeenstemming tussen het arbeidsrecht en de ...

DE BEGRIPPEN ‘HANDICAP’ EN ‘GEZONDHEID(STOESTAND)’Dit betekent wellicht niet dat de CAO nr. 38 overbodig geworden is, aangezien enkele van deverboden gronden zoals voorzien in het artikel 2bis geen plaats hebben gekregen in de nieuweDiscriminatiewet van 10 mei 2007, denk maar aan het lidmaatschap van een vakbond.De Kaderrichtlijn werd op Belgisch nationaal vlak omgezet door de Discriminatiewet van25 februari 2003.Ook deze Discriminatiewet 20 bevatte geen definitie van het begrip handicap.De Belgische discriminatiewet van 2003 bood bescherming tegen discriminatie die gebaseerdwas op één of meerdere van 16 gronden, waaronder ‘handicap’, ‘huidige of toekomstigegezondheidstoestand’ en ‘fysieke eigenschap’. 21De wet ging dus verder dan de Kaderrichtlijn, die enkel handicap vermeldt als verboden discriminatiegrond.Op 6 oktober 2004 heeft het Grondwettelijk Hof 22 zich uitgesproken over twee annulatieberoepengericht tegen deze Discriminatiewet. 23Het Grondwettelijk Hof besloot dat de wet niet strookte met het gelijkheidsbeginsel vervat in deartikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat zij bepaalde discriminatiegronden vermeldde enandere niet (taal en politieke overtuiging).Immers, de verregaande bescherming tegen discriminatie op grond van bepaalde onderscheidingsgrondenimpliceert dat deze bescherming niet geldt voor discriminatie op grond van anderegronden.Het Hof motiveerde de vernietiging als volgt: “De wetgever heeft uitdrukkelijk geopteerd vooreen systeem van bescherming tegen discriminatie, waarin ongelijke behandeling slechts discriminatiezal uitmaken indien dat verschil in behandeling niet objectief gerechtvaardigd is.” Ervanuitgaande dat er steeds een mogelijkheid bestaat een verschil in behandeling te motiveren, heefthet Hof geopteerd dat het niet pertinent is om het verbod op discriminatie te beperken totbepaalde gronden, zoals ras, leeftijd of handicap. Uit de inhoud van het arrest volgt dat diegronden die terug te vinden zijn in internationale overeenkomsten, in overweging moetenworden genomen.Het Grondwettelijk Hof schrapte de door de Belgische wetgever geselecteerde gronden voor watbetreft het burgerrechtelijke en procesrechtelijke luik van de wet.Het gevolg van dit arrest was dat er een algemeen discriminatieverbod ontstond dat zichuitstrekte tot eender welk onderscheidingscriterium.De wet kon daardoor worden gebruikt om alle onderscheiden te bestrijden, ongeacht de grondwaarop ze waren gebaseerd.Marc DE VOS meende dat dit een heikel uitgangspunt is in de context van personeelsbeleidwaarin ongelijke behandeling via selectie, promotie, beloning of ontslag een rode draad is. Dezesituatie gaat volgens hem van heikel naar absurd wanneer de mogelijkheid van rechtvaardigingvan discriminatie wordt bekeken. De Discriminatiewet maakt immers een onderscheid tussendirecte en indirecte discriminatie. Doordat het Grondwettelijk Hof de beperkende opsomming20212223Wet 25 februari 2003 ter bestrijding van discriminatie en tot wijziging van de wet van 15 februari 1993 totoprichting van een centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding, BS 17 maart 2003.De andere gronden opgenomen in de wet waren: geslacht, zogenaamd ras, huidskleur, afkomst, nationale ofetnische afstamming, seksuele geaardheid, burgerlijke staat, geboorte, fortuin, leeftijd, geloof of levensbeschouwing.Vroegere Arbitragehof.Arbitragehof 6 oktober 2004 (157/2004).10