Overeenstemming tussen het arbeidsrecht en de ...

REDELIJKE AANPASSINGEN VOOR GEHANDICAPTEN OP DE ARBEIDSMARKTIn verband met aanpassingen voor blinde klanten kan men het volgende voorbeeld geven: eengrote bankinstelling moet alle modellen van contracten in braille beschikbaar hebben; een kleinezelfstandige restauranthouder kan zijn bedieningspersoneel de instructie geven om aan blindeklanten de menukaart voor te lezen. Het voorbeeld van de bank toont overigens aan dat grotedienstverleners niet mogen wachten met de vereiste aanpassingen tot zich effectief een persoonmet een handicap als klant aandient. Dit is uiteraard anders als het om aanpassingen voorwerknemers gaat: die moeten pas worden uitgevoerd wanneer de behoefte bestaat in deconcrete situatie. 124De laatste vraag die gesteld moet worden is of er niet reeds maatregelen bestaan die de belastingin ruime mate reduceren in hoofde van degene op wie de aanpassingsverplichting rust. Ermoet dus rekening worden gehouden met alle bestaande maatregelen die kunnen compenseren(vooral financiële maatregelen), meer bepaald tussenkomsten van andere instanties zoals deoverheid, geregionaliseerde fondsen, persoonlijke assistentie en verzekeraars.Die maatregelen worden in aanmerking genomen voor zover zij reeds “in voldoende mate”compenseren.Dat wil zeggen dat de beschikbare vergoeding niet noodzakelijk de bovengrens vormt van deredelijke aanpassing. Een aanpassing die meer kost dan de verkregen vergoeding zal dus nietper se een onevenredige belasting opleveren.Natuurlijk is het steeds aan de rechter om in elke situatie concreet na te gaan of de criteria zijnvervuld.In de Discriminatiewet van 2003 vindt men enkel de laatste twee criteria terug. Het eerste richtsnoerlijkt o.m. te impliceren dat er een concrete behoefte moet bestaan en dat generiekeaanpassingen uitgesloten zijn. De werkgever moet dus niet op voorhand een reeks aanpassingenverrichten, rekening houdend met mogelijke handicaps die zich kunnen voordoen. Het is deconcrete situatie die zal bepalen of en welke aanpassing dient te geschieden. 125Gedurende het arbeidsproces kan de handicap een evolutie ondergaan. Op het moment dat eengehandicapte solliciteert moeten voor hem indien nodig redelijke aanpassingen doorgevoerdworden zodat hij op een gelijkaardige manier beoordeeld kan worden als de overige kandidaten.Eenmaal aangeworven kan hij aanspraak maken op de redelijke aanpassingen die hem in staatstellen zijn werk even goed en op een comfortabele manier uit te voeren.Wat als zijn handicap verergert? Moeten de aanpassingen dan zonder meer mee evolueren?Ook hier moet het criterium van de redelijkheid worden toegepast. Als de verandering in handicapslechts licht is en de maatregel zonder veel moeilijkheden aangepast kan worden dan zouer geen probleem mogen zijn. Het wordt moeilijker als deze handicap zodanig verandert datextra, zwaardere maatregelen moeten getroffen worden.Als de verandering van die aard is dat de gehandicapte persoon niet meer in staat is om zijnfunctie te vervullen lijkt het niet onrechtvaardig te weigeren verdere aanpassingen door tevoeren.124 E. BREMS, “Nieuwe discriminatiegronden in de wet bestrijding discriminatie” in M. DE VOS en E. BREMS (eds.), DeWet Bestrijding Discriminatie in de praktijk, Antwerpen, Intersentia, 2004, 48.125 K. VAN DEN LANGENBERGH, “Discriminatie van gehandicapten bij aanwerving: een verkennende analyse” in Vrijheiden gelijkheid: de horizontale werking van het gelijkheidsbeginsel en de nieuwe antidiscriminatiewet, Antwerpen,Maklu, 2003, 181.38