M-auto magazine | 05

Tuning deel 2
Wedstrijden
We moeten een bekentenis doen. In het artikel dat
we de vorige keer schreven staat dat we de Ford
met een oranje “Jägermeister” kap, voor de wedstrijd
in Driebergen, in zouden zetten en dat we
“zelfgefabriekte” wielinserts zouden gebruiken.
Nou, daar is niets van terechtgekomen. De kap is
door tijdgebrek niet afgemaakt, hij ligt in onderdelen
uiteen en wacht nog steeds op de decals.
Misschien komt er binnenkort nog
een groep 5 wedstrijd waar hij
dan alsnog in oranje livrei aan kan
meedoen. De wielinserts werden een mislukking.
De geëtste metalen plaatjes kozen al
na een paar rondjes voor een zelfstandig
bestaan in het struweel naast de baan. We
hebben dus noodgedwongen de standaard
plastic inserts gebruikt die bij de alu-velgen
geleverd zijn.
De wagen heeft zich tijdens de wedstrijd
bijzonder goed gehouden. Hij kwam zonder
problemen door de technische keuring. Er
traden tijdens de wedstrijd slechts drie probleempjes
op. Tijdens een rijbeurt, waarbij
ikzelf aan de beurt was zag ik langzaam,
maar zeker, de koplampen uitgaan. Ik wist
dus al dat er iets te sleutelen viel. Het was
gelukkig nog niet donker en ik kon mijn rijbeurt
zonder noodzakelijke pitstop afmaken.
Er mag tijdens de pauze van een baanwissel
niet gesleuteld worden, dit moet verplicht
in rijtijd. Maar ik kon alvast de soldeerbout
opstoken en de nodige onderdelen klaarleggen.
Bij de start van de nieuwe rijbeurt werd
meteen gestopt. De kap ging open en het
euvel was gelijk zichtbaar. De soldeerverbinding
van één van de voedingsdraden was
losgeraakt. Foutje van mij, waarschijnlijk iets
te haastig gesoldeerd. Het kostte ongeveer
50 rondjes van zo’n seconde of 6 voordat we
weer onderweg waren.
Het tweede probleem trad op na een ietwat
harde inzet van een marshall. De wagen
kwam zo hard op z’n wielen terecht dat één
van de achteraslagers uit het chassis gedrukt
werd en de wagen kwam niet meer van zijn
plaats. Snelle pitstop, kap open, aslagers
weer vastdrukken, controle, kap dicht en
doorrijden. Gelukkig hier slechts een rondje
of 15 verlies.
Het derde probleem was wat waziger. In de
laatste heat werd de wagen super sloom.
Slechte acceleratie waarvan de oorzaak nog
steeds niet helemaal duidelijk is. Waarschijnlijk
wat bandeslijpsel in de tandwieloverbrenging
en wat uitgelubberde tanden
deden de rondetijden wat duiken. Omdat we
niet wisten hoe we er voorstonden zijn we
stug door blijven rijden en hebben onbelemmerd
de finish gehaald.
Een bijkomend probleem, waar elk team wel
zo’n beetje mee worstelde, was het verschil
in grip van de beide te berijden banen. Dit
hebben we opgelost door regelmatig een
heel kort stopje te maken waarbij de achterbanden
even snel gereinigd werden.
Het was een leuke wedstrijddag die we ook
nog succesvol afsloten, zoals jullie in het
verslag kunnen lezen.
Het Slotrace team
Driebergen
Zaterdag 18 september was het zover, de 12-uurs endurance bij
slotrace-groep ’t Kasje in Driebergen. Er zou gereden worden met
groep 5 wagens welke hun 1:1 voorbeeld hadden in de 70-er
en begin 80-er jaren van de vorige eeuw. Roemruchte wagens
destijds met Porsche 935, BMW 3.0 CSI en Ford Capri Turbo
misschien wel als de bekendste exponenten. De kenners zullen
er nog wel veel meer kunnen noemen: BMW M1, Toyota Celica
turbo, Lancia Beta Monte Carlo, Ferrari 512 BB, Chevrolet “Greenwood”
Corvette en ga zo maar door. Machtige bakken, die in de
verte nog iets leken op het straatmodel, maar door superbrede
spatborden, forse voor- en achterspoilers, kleine voorwielen en
overbemeten achterwielen compleet andere wagens waren.
Voeg daarbij nog monsters van allerlei geblazen en atmosferische
motoren en je spreekt van ware bommen op wielen.
Er stonden acht teams aan de start. Een team van ’t Kasje zelf
met een Lancia Beta Monte Carlo van Fly/GB Track, dezelfde
wagen waar ook de twee teams van Speedtrack uit Kampen
reden. Slotracing Almere trad ook aan met twee teams en reden
beiden met een Toyota Celica Turbo van MRRC. Tenslotte reden er
ook nog drie Ford Capri Turbo’s van Fly Racing mee. Deze werden
gereden door een team van Fastlane uit Everdingen, SlipStream
uit Heemstede en een gelegenheidsteam van twee deelnemers
uit het Belgische Gent aangevuld met twee rijders van Hotslot
uit Amsterdam.
Als verrassing werd er gereden op twee verschillende 4-sporenbanen,
beiden van het aloude merk Fleischmann. De teams
werden ingedeeld in twee groepen van vier. De eerste vier teams
begonnen op de clubbaan van ’t Kasje op de eerste etage, de
andere vier op de tijdelijke baan op de begane grond. Na drie
uur rijden werd er dan van baan verwisseld zodat ieder team
zowel op de bovenbaan als op de benedenbaan zes uur achter
de kiezen had. Geen van de teams had van tevoren op de benedenbaan
kunnen trainen en dat was te merken. Ervaren rijders
gingen er als een haas vandoor op deze korte en bochtige baan
met veel grip. De wat minder ervaren rijders hadden gewoon tijd
nodig om te wennen voordat de snelle rondetijden op de klokken
kwamen. De bovenbaan (de clubbaan) was voor de meeste
rijders bekend terrein. Van meet af aan liepen de rondentijden
van de teams hier niet ver uiteen.
Na 12 uur rijden bleek dat het telsysteem de gegevens van het
eerste uur van de benedenbaan kwijt was. De teamcaptains en
de wedstrijdleiding besloten toen deze in z’n geheel nog een
keer over te rijden zodat het voor 4 teams zelfs een 13-uurs
race werd. Na die 13 uur was er eindelijk een einduitslag en kon
iedereen weer terugkijken op een geslaagde wedstrijd.
46 M-auto