M-auto magazine | 05

EK elektro off-road Collegno, Italië
Wedstrijden
Dit jaar werd de EK verreden in een plaatsje vlakbij Turijn.
Na een vlucht vanaf Schiphol/Parijs-Charles de Gaulle/Torino
Airport, kwam ik in de middag aan bij de baan. De locatie was
aan de rand van Rivoli/Collegno en lag achter de voetbalvelden
van Pro Collegno, de plaatselijke voetbalclub. Wat daar lag, is iets
waar veel mensen van dromen, maar door Adriano en Enrico van
AF Models waargemaakt: hun eigen asfalt on-road en off-road
circuit.
Het off-road circuit was een mix van snel en technisch met een
paar jumps die de scherprechters waren. Vanaf het einde rechte
stuk ging het 180 graden terug, dan over een triple waar veel
rijders op hun dak gingen, een ruime bocht naar een recht stuk
met op het eind vlak voor de volgende bocht een dubbel-jump.
Bij deze jump mocht je niet te ver jumpen, want dan was je de
bocht voorbij. Hierna volgde een links/rechts bochtencombinatie
langs start/finish met als klapstuk vlak voor de rijdersstelling de
mega jump. Deze jump was ook heel goed voor de omzet van
de AF-Modelshop, want hier sneuvelden vele buggies, waarvan
sommigen zelfs al voor de start.
Vele shocktowers werden hier in tweeën gejumpd, chassis
braken af en ophangingen knapten als luciferhoutjes. De juiste
sprongtechniek deed hier wonderen.
De rijders konden alle 150 sleutelen in de sporthal, welke direct
achter de baan gelegen is: er was ruim voldoende plaats. Ook
de stroomvoorziening was opmerkelijk goed, er is niet één keer
stroomuitval geweest.
Voor de inwendige mens was goed gezorgd in de vorm van
een bar, waar allerlei versnaperingen tegen redelijke prijzen te
verkrijgen waren.
Op woensdag begonnen de kwalificaties van de 2WD en er werd
hard gestreden om tot een zo goed mogelijk resultaat te komen.
De beste twee van de kwalificatie-series telden mee.
december 2004/januari 2005
Er werd hard maar toch meestal fair gestreden
voor iedere meter. Op momenten dat het wat
minder fair eraan toe ging, waren daar de twee
scheidsrechters die het geheel weer in goede
banen leidden.
De A-finales waren best wel spannend, maar
niet voor de eerste plek: die werd opgeëist door
Neil Graig uit Engeland.
Zoals één van de andere A-finalisten zei reed die “in a class of his
own“. Het zag er niet spectaculair uit, maar hij reed “gewoon”
weg bij de overige finalisten.
Achter hem een gevecht voor de tweede plaats tussen Hubert
Honigl en Peter Pinish uit Oostenrijk en Yukka Steenari uit Finland.
De laatste ging er uiteindelijk met de tweede plek vandoor.
Honigl werd derde.
Het materiaal van de A-finalisten bestond uit B4’s van Associated
en Losi 2WD. Op motorengebied werd van alles ingezet tussen de
10- en 14-turns.
Op vrijdag gingen de 4WD rijders trainen en was het voor mij tijd
om in Turijn te gaan kijken. Dit is werkelijk een mooie stad vol
met paleizen, kerken, musea en andere bezienswaardigheden:
vooral de vormgeving van de “bella donna’s”!
In de middag een uitje naar de Alpen, daar zijn we naar het
hoogste punt gegaan waar je met de auto kon komen. Vervolgens
te voet nog een klein stukje verder. Wat een adembenemende
uitzichten aldaar. Ik liep daar letterlijk met mijn hoofd in
de wolken.
Op zaterdag gingen de 4WD rijders van quitte en daar kwam toch
wel een behoorlijke verrassing: de eerste serie werd gewonnen
door Jorn Neumann, 13 jaar uit Duitsland met een Durango auto.
Deze auto is handgemaakt en
niet te koop, daar productie voor
deze auto werkelijk onbetaalbaar
zou zijn. Ook de derde serie
werd door Neumann gewonnen,
zodat hij toch wel enigszins verrassend
voor de “gearriveerde”
top-rijders als Pinish (ook
Durango) Honigl en Steenari
(beiden Losi) stond.
Het mooiste staaltje rijtechniek heb ik gezien van Steenari en
Honigl. Steenari ging als eerste over de grote jump vlak voor de
rijderstelling. Honigl was in de achtervolging, ging iets harder
de jump op en haalde in de lucht Steenari in. Steenari’s Losi ging
horizontaal door de lucht. Hij zag dat Honigl hem bijna raakte
en liet zijn gas los. Hierdoor dook de neus van de auto wat naar
beneden. Honigl op zijn beurt remde hard tijdens de jump, waardoor
van zijn auto de balans dermate verstoord werd dat zijn
Losi daadwerkelijk afgeremd werd in de lucht tijdens de sprong!!
Na het harde remmen moest hij direct weer vol gas geven om
de auto niet op de neus te laten landen. Zonder elkaar te raken
raceten deze twee toppers weer verder.
Dit is genieten van de rijkunsten van twee virtuozen van het
hoogste niveau.
In de nacht van zaterdag op
zondag barstte boven de streek
een gigantisch onweer los en
er waren gigantische klappen
en veel bliksemschichten. Bij de
baan aangekomen bleek deze
behoorlijk onder water te liggen.
Met hulp van de organisatie
en ‘Mr. Durango’ werd de baan
onderhanden genomen en zie daar: binnen anderhalf uur kon er
weer op gereden worden. De vierde kwalificati e werd echter
geschrapt zodat alles op de laatste aankwam. Deze veranderde
echter in de top 10 weinig meer.
Vraag was voor de finales of de Top Qualifier wel tegen de druk
kon. Anderen dachten dat een 13-jarige geen druk zou kennnen.
Dat laatste bleek maar al te waar. Cool, strak, maar zeker reed
Neumann zijn Durango naar een welverdiende overwinning.
Achter hem een gevecht voor de tweede plek met, net als in de
2WD, met Steenari, Honigl en Pinisch. Deze laatste weet door de
derde finale te winnen de tweede plaats voor zich op te eisen,
waardoor het een Durango 1 en 2 werd. Steenari verdedigde de
Losi eer met zijn derde plaats.
Terugkijkend op deze wedstrijd kan ik zeggen dat er sportief
gereden werd door de rijders. De organisatie was in handen van
slechts twee mensen die tien helpers hadden en een geweldig EK
hebben neergezet voor de rijders.
De baan was na de regenbuien niet zoals verwacht veel slechter,
maar juist beter en hield verder wonderlijk goed.
Volgend jaar wordt op deze locatie het WK georganiseerd.
Wellicht iets om aan deel te nemen. Een unieke kans…
misschien tot daar.
Frans Heinsbroek
Met dank aan Team Orion voor de foto’s.
M-auto 63