Fylkesdelplan for kystsona 2001-2004 - Hordaland fylkeskommune

Forbodet gjeld ikkje bygningar og anna som trengst til nærare bestemte næringar ogoffentlege føremål, til dømes fangstverksemd og fiskeri (medrekna akvakultur) medbygningar og anlegg. Det må vurderast konkret i kvart einskilt tilfelle om bygninganekjem inn under unntaket. Unntak gjeld også for badeanlegg og toalettanlegg på friluftsområde,bygningar for naturvernføremål i freda/verna område og bryggjer på utbygdeigedom til sikring av tilkomst for eigaren eller brukaren.Andre tiltak i LNF-område krev dispensasjon frå kommuneplanen i medhald av PBL § 7og i 100-metersbeletet frå byggjeforbodet etter § 17-2. Dispensasjon krev ”særleg grunn”.Dersom dette vilkåret ikkje er oppfylt, kan det ikkje gjevast dispensasjon. Kravet tilgrunngjeving bør skjerpast i dispensasjonssaker i 100-metersbeltet. Ønskjer kommunenå halde delar av 100-metersbeltet utanom forbodet, må det skje gjennom plan.Nedbygging av strandsonaDet aukande presset på strandsona er ei særleg stor utfordring i plansamanheng.Situasjonen i strandsona er svært varierande mellom dei ulike kyst- og fjordkommunanei Hordaland. Bergen og kommunane rundt er ein region i kraftig utviklingog med stort utbyggingspress på areala. Dei ubygdeområda som er att, har ofte stor landskaps- og rekreasjonsverdiog er samstundes viktige for det biologiske mangfaldet.Det er viktig å kome utviklinga i forkjøpet slik atområda vert sikra for framtida.Ein del kommunar har over lang tid innsett kor viktigstrandsona er for ålmenta, og har ført ein restriktiv utbyggingspolitikk.Men i ei rekkje kommunar vert strandsonaframleis gradvis nedbygd. Ofte skjer det i samsvarmed prioriteringar som er nedfelte i kommuneplanen, ogetter ei reell avveging mellom bruk og vern. Men altformange tiltak kjem som følgje av ein liberal dispensasjonspraksisog i strid med kommuneplanen. Det sisteundergrev det arbeidet som er lagt ned i utforminga avkommuneplanen, og fører til ei lite gjennomtenkt ”bit forbit” -nedbygging av strandsona. Resultatet er at det vertmindre høve til ferdsel langs sjøen, og at tilgangen tilstrandsona frå sjø og land jamt og trutt vert dårlegare i fleire av dei tettast folkesetteområda, der behovet for tilgjengelege rekreasjonsareal er størst.24Dei mange dispensasjonssakene syner at dispensasjonspraksisen blant kommunar iHordaland er for liberal og i ferd med å undergrave nasjonale mål om vern av strandsona.Utbygginga skjer i for stor grad gjennom einskildsaker basert på dispensasjon istaden for i medhald av plan. Konsekvensane kan verte at mange små inngrep overtid gjer store skadar på miljøet. Generelt er det viktig at rutinane for sakshandsamingi strandsoneforvaltninga vert skjerpa og harmoniserte i fylket. Dispensasjonar skalikkje gjevast med mindre det ligg føre særlege grunnar. I handsaminga av ei konkretsak skal det hentast inn fråsegn frå fylkeskommunen og aktuelle statlege styresmakter.Dersom fylkeskommunen eller ei statleg fagstyresmakt går imot ein dispensasjon,skal det mykje til før han vert gjeven. Alle avgjerder skal innehalde ei konkret grunngjevingsom syner kva avvegingar som er gjorde.