Tam Metin

Tüm bu çevre sorunlarının çözümünde “Ekoloji” terimi ön plana çıkmaktadır.
Bu terim ilk kez 1858 yılında Henry Thoreu tarafından bir mektupta kullanılmış
fakat herhangi bir tanımı yapılmamıştır. Daha sonra 1866 yılında Ernst Haeckel’in
“Organizmaların Genel Morfolojisi” isimli kitabında kullanılmıştır. Yunanca oikos
(ev, mekan) ve logos (bilim) köklerinden türeyen ekoloji, geçen yüzyılın ikinci
yarısından itibaren de biyolojiye bağlı özel bir disiplin olarak gelişmeye devam
etmektedir [71, 73].
Ekolojik sorunlar içerisinde yer alan çevre kirliliği bugün tüm dünyayı tehdit
etmektedir. Çevre Kirliliğinin tek bir tanımı ve sınıflandırılması olmamakla birlikte
çeşitli kaynaklara başvurulabilir [3, 18, 67]. Özellikle kirliliğin sınıflandırılması
çeşitli şekillerde yapılabilmektedir. Bunun sebebi çok kapsamlı olmasıdır [18, 67].
Çevre kirliliğinin tanımına ve sınıflandırılmasına birer örnek verecek olursak;
Çepel’in [3] çevre kirliliğini, “Bütün canlıların sağlığını olumsuz yönde etkileyen,
cansız çevre varlıkları üzerinde maddi zararlar meydana getiren ve onların
niteliklerini bozan yabancı maddelerin, hava, su ve toprağa yoğun bir şekilde
karışması olayıdır.” şeklinde tanımlanmaktadır. Çevre kirliliğini dört ana başlık
altında gruplandıran Akman ve arkadaşlarının [67] sınıflandırması da şöyledir:
1. Fiziksel Kirlenme
a) Radyonükleidler
b) Isıtma ve termik kirlenme
c) Gürültü ve alçak frekanslı vibrasyonlar (titreşimler)
2. Kimyasal Kirlenme
Sıvı hidrokarbonlar ve karbon gazı türevleri, deterjanlar, plastik
maddeler, pestisid ve sentezlenmiş diğer organik bileşikler, kükürt
türevleri, azot türevleri, ağır metaller, florürler, katı partiküller
(aerosol), fermente olabilen organik maddeler
3. Biyolojik Kirlenme
a) Bakteri ve virüslerle kirletilmiş çevreden mikrobiyolojik
buharlaşma
30