diyabetes mellitus'lu hastalarda, hastalığın süresi, hastaların ...

maskeler ve şiddetini arttırır. Trigliseridlerde artış ve HDL de düşüş oluşturabilir.
Hipertansif ve ödemli nefropatili hastalarda sodyum alımı 2 gr/gün’ü geçmemelidir
(2,12,13,17).
2-DİYABETİK RETİNOPATİ: Temelde retina vasküler yatağındaki
değişikliklerin eşlik ettiği, diyabetin mikrovasküler lokal bir komplikasyonu olduğu kabul
edilmektedir. Diyabet, yaşları 20-74 arasında olan kişilerde yeni körlük hastalarının en
başta gelen sebebidir. Diyabet süreleri 15 yılı aştıkdan sonra retinopati gelişme riski %
90’dır ve hastaların % 21’inde tanı sırasında retinopati vardır. Diyabetin süresi uzadıkça
retinopati sıklığı ve derecesi artar(1,2).
Diyabetik retinopati şu şekilde sınıflandırılır:
1-Non-proliferatif retinopati:
2-Proliferatif retinopati:
Diyabetik hastalarda retinopati dışında vitröz kanama, rubeozis iridis, glokom,
juvenil katarakt ve oküler kas felcine sebep olabilir (2, 3).
Diyabetik retinopatide prognoz açısından maküla önemlidir. Diyabetik makülopati
iskemik, fokal ve diffüz olarak üç grupta toplanabilir.
KLİNİK: Diyabetik retinopati en sık karşımıza asemptomatik olarak ortaya çıkar.
Ancak diğer başvuru şekilleri: ani görme kaybı, artmış hiperlipidemi ile ilişkili olarak
retinada belirgin derecede lipid exüdasyonu, küçük damarlarda belirgin daralma (genellikle
hipertansiyonla birlikte) ve sıkı kontrole rağmen oluşan retinopatinin geçici olarak
kötüleşmesi şeklindedir(12).
Diyabet tanısı konduğunda bir oftalmoloji uzmanına sevketmek önemlidir.
Zamanında uygulanan lazer fotokoagülasyonu ağır non-proliferatif ya da erken proliferatif
diyabetik retinopatisi olan hastaların büyük bir kısmında görme kaybını önler(12).
Nonproliferatif retinopatili hastaların % 8-10’u 10 sene içinde proliferatif
retinopatiye dönüşür. Proliferatif retinopatisi olan hastaların yarısı 5 yıl içinde körlüğe
gider(2,12).
27