diyabetes mellitus'lu hastalarda, hastalığın süresi, hastaların ...

İnsülinin elde edilme yolları, uygulama, emilim, enjeksiyon tekniği 1921
yıllarından 1980’li yıllara dek diyabet tedavisinde yalnızca sığır ve domuz insülinleri
kullanılmıştır. Düşük saflık derecesi ve yüksek antijenik özelliği nedeniyle günümüzde
yerini insan insülinine bırakmıştır. 1980’lerden itibaren insülin rekonbinan DNA
teknolojisi (E. coli veya maya mantarında) ile biyosentetik olarak üretilmekte ve Modern
diyabet tedavisinde monokomponent insan insülini kullanılmaktadır. Uygulama SC, İM,
İV ve intraperitoneal ve inhalasyon yoluyla uygulanır. Diyabet tedavinde en sık SC
uygulanır. İM emilim, SC emilimden hızlıdır. DKA, non-ketotik hiperozmolar koma gibi
akut metabolik dekompansasyon durumlarında İV ya da İM yol kullanılır(2,13,17).
Enjektör ve kalemler en sık kullanılan SC uygulama yollarıdır. Kalemlerle birlikte
5,8-12 mm’lik kanüller kullanılır. Kanül seçiminde hastanın yağ dokusu kalınlığı göz
önüne alınarak kol ve uyluk için kısa kanüller seçilmelidir. İnsülin pompası ile sürekli cilt
altı enjeksiyon bir diğer insülin uygulama şeklidir(2).
Enjeksiyon yapılan yerin emilim hızları: Karın>kol>uyluk>kalça şeklinde
sıralanabilir. İnsülin +4 C’de saklanmalıdır. +30 C ‘de bulundurulması etki
kaybı ile sonuçlanır. Oda sıcaklığında 1 aydan fazla bırakılmamalıdır(13).
Etki sürelerine göre insülin türleri:
1-Kısa etkili insülinler
-Regüler insülin
-Analog insülinler
-Lispro/Aspart insülin
2-Orta ve uzun etkili insülinler
-NPH (Nötral Protamin Hagedorn) insülin: orta etkilidir, bulanık görünümlüdür.
-Uzun etkili insülinler
-Glargin
-Detemir
-İnsülin–Zn süspansiyonları
-Semilente, Lente, Ultralent
-Protamin Zn insülin
3-Karışım insülinler(2,13)
54