ankara il çevre durum raporu - çevresel etki değerlendirme ...

2005 ÇEVRE DURUM RAPORU
F.1.2. ÇAYIR VE MERALAR
Ankara İli’nin 430777 hektarlık çayır ve mera arazisinin kültür arazileri içindeki
oranı %32,12, toplam arazi içindeki oranı ise %16,36’dır.
İl içindeki çayır ve meraların %88,8’inin başlıca problemleri;
­ Su erozyonu,
­ Çeşitli toprak yetersizlikleri,
­ Aşırı su.
İl içindeki meraların durumu çoğunlukla kötüdür. Bu araziler düzensiz, bilgiden
yoksun ve kaynakları sömürülerek idare edilmektedir. Her mevsim otlatmaya açık olan
meralarda doğal örtü oldukça tahrip olmuştur.
Çayır ve meralar gerçekte, çok sayıda işlevi aynı zamanda görebilen
ekosistemlerdir. Bir yandan hayvanlara besin kaynağı sağlarlarken, öte yandan da biyolojik
çeşitlilik yönünde yaşamsal önemde ortamlardır. Ancak çayırlar ve meralar Türkiye
özelinde toprak ve su kaynaklarının korunması yönünden de önemlidir. Türkiye
hayvancılığında mera hayvancılığının %70’lik bir ağırlığa sahip olması, doğal olarak çayır
ve meraların bu işlevini öne çıkartmıştır.
F.1.3.SULAK ALANLAR
Bu konu ile ilgili bilgiler “F.4.3.3.” bölümünde verilmiştir.
F.1.4.DİĞER ALANLAR(STEPLER V.B)
Bu bölüm ile ilgili bilgi elimize ulaşmamıştır.
F.2. FLORA
Ankara ili ve çevresinde bitkilere ait en eski kayıt 1884 yılında Noe tarafından
Junrinea ancyrensis için yapılmıştır. 1998 yılına kadar geçen süre içerisinde de değişik
bitki türleri toplanmıştır. Ankara ilinde toplama yapılan Hacıkadın Deresi, Çankaya,
Dikmen, Keçiören, Hüseyingazi gibi yerler o yıllarda şehir merkezine oldukça uzak
sayılmaktaydı. Ayrıca Yenişehir ve İstasyon gibi yerler de tam şehrin ortası olmasına
rağmen bitki toplanabilmekteydi. Ortalama olarak aradan geçen 50­60 yıllık bir zaman
sonra yukarıda bahsedilen toplama alanları günümüzde eski özelliklerini kaybetmişlerdir.
Daha önce evlerin bahçesinin bir köşesinde yetişebilen Nigella, Ranunculus, Clauciun,
Cardaria, Thlaspi, Sisymbirium, Chenopodium, Atriplex, Althaea, Erodium, Tribulus,
Trigonella, Anthemis, Lactuca, Convolvulus, Heliotropium, Solanum, Veronica, Lamium,
Plantago, Conium, Scandix, Torilis, Daucus, Valerianella, Aegilops, Cynodon gibi cinslere
ait bazı türler bu alanlarda tümü ile ortadan kalkmıştır.
Ankara ilindeki hızlı yapılaşma sonucunda bitkilerin korunması için en uygun alanlar
kampüslerdir. Örneğin; Beytepe, ODTÜ, Bilkent gibi üniversite kampüs alanları koruma
altında olduğundan doğal bitkiler için en emniyetli yerlerdir.
Ancak, buralarda yapılan ağaçlandırma çalışmaları gelecekte orman haline dönüştüğünde
bu step mozayiğinde yer alan bitkiler için az da olsa uygun olmayan çevre şartları doğmuş
olacaktır.
148