1,5 MB - Urenio

194 ΑΣΤΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ
χαρακτηρίζουν το περιεχόµενο των ρυθµίσεων του αστικού προγραµµατισµού.
Με τα ίδια δεδοµένα και µε τους ίδιους θεσµούς εξοµάλυνσης
διαφορετικοί φορείς ρύθµισης οδηγούνται σε διαφορετικά αποτελέσµατα.
Αυτή δε η διαφοροποίηση του περιεχοµένου των ρυθµίσεων που προκύπτουν
από τις ίδιες αναλυτικές προσεγγίσεις και θεσµούς -µεθόδους εξο-
µάλυνσης, εγγυάται τη µεθοδολογική υπόσταση των τελευταίων και τον
διαχωρισµό τους από την τοξικότητα του εκάστοτε φορέα του προγραµ-
µατισµού.
Όσο για το περιεχόµενο της ρύθµισης, αυτό προκύπτει είτε σαν επιταγή
είτε σαν σύνθεση µιας πολιτικής διαδικασίας εξοµάλυνσης των συγκεκριµένων
αντιθέσεων και προβληµάτων της χωρικότητας, που έχει
επισηµάνει η έρευνα πεδίου. Η µορφή του πολιτικού συµβιβασµού ή της
κυριαρχίας προσδιορίζει κάθε φορά την κατεύθυνση της ρύθµισης, που
στη συνέχεια θα εκφρασθεί µε τους διαθέσιµους θεσµούς της εξοµάλυνσης.
Σύµφωνα µε τα παραπάνω αφετηρία της πρακτικής του προγραµµατισµού
είναι τα συµπεράσµατα για την χωρικότητα που διαµορφώνεται
στην πορεία της συσσώρευσης του κεφαλαίου, για τις εξελικτικές τάσεις
της αστικοποίησης, για τα προβλήµατα που αναδύονται από την αντιφατικότητα
και την αντιθετικότητα των πρακτικών της αστικοποίησης. Με
βάση την αναλυτική επίγνωση της δυναµικής της πόλης ασκούνται εξο-
µαλυντικές δράσεις µέσω των θεσµών - µεθόδων του προγραµµατισµού,
που συνθέτουν τους τοµείς παρέµβασης, τα διαθέσιµα µέσα και την διαδικασία
της ρύθµισης. Ξαναβρίσκουµε έτσι µέσα από την περιγραφή της
τεχνικής του προγραµµατισµού τις µεταβλητές που θεωρήσαµε σαν βασικές
- οργανωτικές της δράσης του. Η ανάλυση της δυναµικής της πόλης,
οι τοµείς παρέµβασης, τα µέσα και οι διαδικασίες της ρύθµισης δεν
αποτελούν µόνο µια εκλογίκευση της πρακτικής του προγραµµατισµού
αλλά και µια θεωρητική περιγραφή του τρόπου που εξασφαλίζεται η α-
ποτελεσµατικότητα του. Στο τέλος η τεχνική του προγραµµατισµού δεν
είναι παρά η συγκεκριµενοποίηση του τρόπου σύνθεσης των βασικών
µεταβλητών του, της ανάλυσης, του προσδιορισµού των τοµέων δράσης,
των διαθέσιµων µέσων και της καθορισµένης διαδικασίας.
Μια τελευταία παρατήρηση, που βοηθάει την µετακίνηση της ανάλυσης
στην περιοχή του αστικού σχεδιασµού, αφορά την ενότητα της ρύθ-
µισης των κοινωνικών δραστηριοτήτων της αστικοποίησης και του φυσικού
τους χώρου. Η διάκριση αστικού προγραµµατισµού και αστικού σχεδιασµού
είναι θεωρητική και µεθοδολογική. Στο πεδίο της εφαρµογής, οι