1,5 MB - Urenio

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
ΑΣΤΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ
Μετά την προσέγγιση των σχέσεων παραγωγής του
αστικού χώρου και την διάκριση αστικού προγραµµατισµού
αστικού σχεδιασµού. θα αναφερθούµε σ' αυτόν
τον ίδιο τον αστικό προγραµµατισµό, θα υποστηρίξουµε
ότι η κατεύθυνση που ακολουθεί. τα διαρθρωτικά
χαρακτηριστικά του και τα πεδία δράσης του
είναι άµεσα συνδεδεµένα µε τους θεσµούς της κοινωνικής
διαχείρισης και τις σχέσεις παραγωγής του αστικού
χώρου. Ακόµη ότι δεν υπάρχει ένας προγραµµατισµός
αλλά αντίθετα ένα σύνολο κοινωνικών πρακτικών
ρύθµισης που επαναπροσδιορίζονται συνεχώς.
1. Έννοια και κατευθύνσεις
Η διάκριση δύο επιπέδων εξοµάλυνσης-άρσης των αντιθέσεων της αστικοποίησης
αποτελεί την βάση ορισµού του αστικού προγραµµατισµού.
Στην πιο γενική του διατύπωση µπορεί να ορισθεί σαν ρυθµιστική παρέµβαση
στις κοινωνικές πρακτικές της αστικοποίησης. Εξίσου καλά όµως
µπορεί να θεωρηθεί σαν πολιτική και ιδεολογική παρέµβαση στις δραστηριότητες
και χρήσεις γης της πόλης. Μ' αυτό το σκεπτικό, δύο εξωτερικά
συστήµατα σχέσεων γίνονται καθοριστικά γι' αυτόν: αφ' ενός οι
σχέσεις παραγωγής του αστικού χώρου και αφ' ετέρου η δυναµική του
πολιτικού συστήµατος και ειδικά των δεσµών της πολιτικής εξουσίας, που
προσδιορίζουν την κατεύθυνση της εξοµάλυνσης. Αν οι παραπάνω διατυπώσεις
τείνουν να ταυτίσουν τον αστικό προγραµµατισµό µε την αστική
πολιτική τότε θα προσθέταµε ότι ο προγραµµατισµός συνδυάζει την
διευθέτηση των αντιθέσεων και αντιφάσεων της καπιταλιστικής αστικοποίησης
µε µια λεπτοµερειακά επεξεργασµένη δράση.
Μέχρι πρόσφατα (αρχές της δεκαετίας του 1970), οι κυρίαρχες προσεγγίσεις
του αστικού προγραµµατισµού έδιναν ιδιαίτερη έµφαση στον
ορθολογισµό των αποφάσεων και στον συσχετισµό µέσων και στόχων