Wojciech Klimski Chrystus jako Niebianin i Pielgrzym - katedra.uksw ...

18
Kwestię substancjalnego uświęcenia Chrystusa podejmują także Ojcowie
Kościoła. Wyrażają to pisząc, że człowieczeństwo Chrystusa zostało namaszczone
przez bóstwo w fakcie Wcielenia. Grzegorz z Nazjanzu naucza: „(Syn) jest
Pomazańcem (Christos) z racji swego bóstwa: ono jest namaszczeniem Jego
człowieczeństwa, a uświęca nie poprzez działanie, jak to się dzieje u innych
namaszczonych, lecz przez pełnię obecności tego, który namaszcza” 35 .
Podobną tezę formułuje św. Augustyn 36 „Tym mistycznym i niewidzialnym
namaszczeniem został On, poświęcony, kiedy Słowo ciałem się stało (J 1,14).
Przyczyną uświęcenia natury przyjętej przez Drugą Osobę Trójcy Świętej jest
Syn Boży. Racją formalną, czyli tym, co uświęca jest natura boska, właściwa
Osobom Boskim.
Świętość zakłada dwie cechy: czystość i stałość. Bóg, będący ponad
wszystkim, co nie jest Nim jest samoistną czystością, odwiecznie stały nie
podległy jakimkolwiek zmianom jest samoistną stałością 37 . Bóg świętością swej
natury uświęca stworzenia przez łaskę uświęcającą lub, jak tego dokonał w sposób
wyjątkowy w dziejach zbawienia przez zjednoczenie Jego Syna z naturą ludzką.
Istotą łaski uświęcającej jest udzielanie stworzeniu czegoś z natury Boga, co
skutkuje upodabniającym połączeniem z Bogiem 38 . Zjednoczenie natury ludzkiej,
dokonane w Drugiej Osobie Trójcy Przenajświętszej doskonalej uświęca
człowieczeństwo Chrystusa, bowiem nie ma większej jedności nad to
zjednoczenie. W tym „procesie uświęcania” Osoba Syna Bożego spełnia rolę
pośrednią (mediate persona). Natura ludzka jest najpierw przyjęta przez Osobę
Syna, a w niej łączy się z naturą Boską. Osoba Boska wnosi do natury ludzkiej
Swoje istnienie, a przez to łączy ją z naturą boską, zaś ta ostatnia „osobiście”
uświęca, (bez żadnego pośrednictwa) naturę ludzką Syna Bożego. Inaczej mówiąc
Osoba jest „miejscem” spotkania obu natur, w którym natura boska dokonuje aktu
konsekracji natury ludzkiej. „Natura boska przy zjednoczeniu osobowym z
człowieczeństwem Chrystusa nie pozostała tylko w osobie boskiej, ale przelała swą
świętość za pośrednictwem osoby Słowa” 39 .
35 Tajemnica Chrystusa. Red. B. Przybylski. Poznań: 1969 s. 231.
36 Św. Augustyn: O Trójcy Świętej. Kraków: 1996 s. 519.
37 A. Żychliński: op. cit. s. 151.
38 R. Kostecki: Świętość….s. 62.
39 Op. cit. s. 64.
18