Wojciech Klimski Chrystus jako Niebianin i Pielgrzym - katedra.uksw ...

21
świętych przez światło chwały, łączy się z istotą Boską w analogiczy sposób w
jaki zostaje przyswojone istota poznawanego bytu przez intelekt człowieka.
Między świętym, a istotą Boga następuje jedność. Jedność ta nie jest jednością
osoby, i nie ma charakteru całości, błogosławiony zawsze pozostanie odrębną
substancją niż istota Boska. Dlatego też zjednoczenie dokonane w wydarzeniu
Wcielenia jest najściślejsze i właściwe tylko dla Jezusa Chrystusa.
Świętość substancjalna wypływa z samej natury zjednoczenia osobowego.
Osoba Słowa Bożego przyjmując naturę ludzką sprawia, że zaczyna ona istnieć
istnieniem boskim. We Wcieleniu Syn Boży zaczyna istnieć w dwóch naturach,
boskiej i ludzkiej, „powstaje jedność nierozerwalna większa niż przy zjednoczeniu
między duszą i ciałem, tu bowiem mamy jedność w osobie stworzonej, tam zaś
istnieje jedność w Osobie niestworzonej.” 47 Przez łaskę zjednoczenia
człowieczeństwo Chrystusa otrzymuje od Osoby Syna istnienie, i wszelkie dary,
jakie mogą być przyjęte przez ograniczoną ludzka naturę, w tym także udział w
świętości bóstwa. Świętość substancjalna Chrystusa jest Jemu tylko właściwa i
żadne inne stworzenie jej nie posiądzie. Oznaczałoby to ponowne przyjęcie natury
przez którąś z Osób Boskich. Jednak nie zapewnia ona Jezusowi całkowitej
doskonałości, która obejmuje nie tylko płaszczyznę istnienia, ale także porządek
działania. To „uzupełnienie doskonałości”, które przysługuje Wcielonemu Synowi
Bożemu, dokonuje się poprzez łaskę uświęcającą. Zagadnienia z nią związane będą
podjęte w dalszych częściach książki.
1.3. Istota łaski uświęcającej
Określenie istoty łaski uświęcającej wymaga podjęcie zagadnień związanych
z przyczynami istnienia człowieka i zamierzeń, jakie zostały mu wyznaczone przez
Boga. Usytuowanie łaski, w tej perspektywie wynika z tego, że to ona „wynosi”
człowieka, z jego naturalnej ludzkiej, rzeczywistości, do nadprzyrodzonego życia
Trójcy Świętej, będąc jednocześnie skutkiem miłości, jaką Stwórca obdarza swoje
stworzenie. Ponadto do zespołu zagadnień związanych z istotą łaski uświęcającej
przynależy problematyka dotycząca rzeczywistości nadprzyrodzonej i jej relacji z
naturą ludzką, w której (tej relacji) fundamentalną rolę odgrywa łaska uświęcająca.
46 3, q. 2, a. 9, ad. 3.
47 A. Żychliński: op. cit. s. 152.
21