Wojciech Klimski Chrystus jako Niebianin i Pielgrzym - katedra.uksw ...

45
Działania Chrystusa, należące do Osoby boskiej, wykonywane pod wpływem
łaski miały wartość nieskończoną pod względem zasługi jak i zadośćuczynienia,
dzięki temu ludzkość została pojednana z Bogiem.
Tomasz, komentując słowa listu do Efezjan: „[...] abyście zostali napełnieni
całą pełnią Bożą” (3,19) zwraca uwagę, że cel człowieka, polegający na radowaniu
się Bogiem, jest wspólny wszystkim wiernym 122 . W tej perspektywie pełnia łaski jest
środkiem, jedynym, koniecznym i wspólnym do osiągnięcia i zrealizowania
przeznaczenia. Łaska uświęcająca jako uczestnictwo w Bożej naturze nie może być
większa lub mniejsza, gdyż swą mocą zawsze jednoczy z istotą Bożą. 123 Jednakże
doskonałość łaski będzie wzrastać wraz z realizowaniem celu zgodnie, z którym
została udzielona człowiekowi, a którym jest zjednoczenie z Bogiem. Inaczej
mówiąc im większe zjednoczenie z Bogiem przez łaskę tym większa jej doskonałość.
Rozpatrując doskonałość łaski Chrystusa, w tym aspekcie należy stwierdzić
największy stopień doskonałości łaski, bowiem nie ma większego zespolenia z
Bogiem, niż w wydarzeniu Wcielenia. 124
Łaska prowadzi do zjednoczenia z Bogiem. Im bardziej dana substancja
uczestniczy w naturze samego Boga tym to zjednoczenie jest ściślejsze, a tym
samym jest większa doskonałość łaski. W przypadku osoby ludzkiej to uczestnictwo
zawsze może być pełniejsze. Natura człowieka może przyjąć nieskończoną ilość
darów od Stwórcy, która będzie wyznaczona przez Bożą mądrość 125 . Stworzenie nie
może nigdy wyczerpać natury Boga. Zjednoczenie z Bogiem przez łaskę jest
nieskończone tak jak jest nieskończona Sama Osoba Słowa 126 . Natura osoby
ludzkiej, która została włączona w życie Trójcy Przenajświętszej, pozostaje w stanie
uległości wobec łaski Bożej (potentia obedientalis). To poddanie wynika z mocy
Boga, która nigdy nie jest przyczyną sprzeczności wobec natury i dobroci Stwórcy.
Również ta uległość jest spowodowana różnicą porządku, w jakim „funkcjonuje”
łaska, a w jakim natura ludzka. Łaska uświęcająca jest darem Boga, bez którego
natura ludzka mogłaby działać niezależnie, w ramach swych możliwości. Bóg
udziela jej stworzeniu zgodnie ze Swoją wolą i może je obdzielać swymi darami bez
końca. Nigdy się ono nimi nie nasyci i zawsze będzie mogło przyjąć ich więcej.
122 3, q. 7, a. 10, ad. 2.
123 1-2, q. 112, a. 4.
124 A. Żychliński: op. cit. s. 156.
125 Op. cit. s. 155.
126 3, q. 7, a. 11.
45