Wojciech Klimski Chrystus jako Niebianin i Pielgrzym - katedra.uksw ...

51
prowadziła ona do zjednoczenia osobowego, ani zjednoczenie osobowe nie dokonało
się ze względu na łaskę uświęcającą daną Chrystusowi lecz, właśnie przyjęcie natury
ludzkiej przez Syna Bożego, wyznaczało tę pełnię nieograniczoności łaski
Chrystusowej aby umożliwić człowiekowi uczestnictwo w Życiu Trójcy Świętej.
Chrystus posiadał taką ilość łaski, aby móc wypełnić zadanie Wcielenia. Bóg będąc
wszechmocnym, mógł dokonać jeszcze głębszego zjednoczenia natury ludzkiej z
osobą Syna Bożego, czy też obdarzyć Chrystusa jeszcze większą pełnią
nieograniczoności. Jednak w perspektywie istniejącej rzeczywistości takie
właściwości łaski Chrystusa zostały ustalone przez mądrość Bożą. Tomasz pisze, że
inne cechy łaski uświęcającej w obecnym porządku nie odpowiadałyby i nie byłyby
stosowne dla zjednoczenia zrealizowanym w czasie Wcielenia 150 .
Jacques Maritain podejmuje problematykę łaski uświęcającej Chrystusa w
oparciu o myśl św. Tomasza, jednak jak sam zaznacza, w swojej analizie proponuje
wykorzystać współczesny dorobek filozofii, który nie był jasno sformułowany w
czasach Doktora Anielskiego. Maritain wskazuje, że w czasach Akwinaty,
dominował pogląd wedle, którego człowiekiem była substancja, która spełniała
wymogi „ponadczasowego typu człowieczeństwa – pojęcie rozwoju czy też wzrostu
w czasie pozostawało jeszcze wówczas w cieniu” 151 . W tej perspektywie Maritain,
odnosząc się do słów św. Łukasza „Chrystus wzrastał w mądrości, w latach i łasce
przed Bogiem i przed ludźmi” 152 nie zgadza się z Tomaszową interpretacją uważając,
że wzrost własności zapodmiotowanych w ludzkiej naturze, jest cechą prawdziwego
człowieka, będącego pielgrzymem, a jego kwestionowanie jest częściowym obrazem
natury ludzkiej Chrystusa (Maritain dokonuje rozróżnienia, dwóch stanów:
niebianina i pielgrzyma, w których znajdowała się jednocześnie natura Chrystusa i
Jego łaska. Te dwie rzeczywistości były ze sobą rozdzielone 153 ).
Łaska Chrystusa, przynależąca do stanu Comprehensor, była nieskończona, w
pełni zrealizowana (dostosowana do widzenia uszczęśliwiającego), nie posiadała
cechy wzrostu i zawierała to wszystko, co jest wpisane w istotę łaski, a czego żadna
inna osoba ludzka, czy anielska nie będzie nigdy posiadać. Natomiast łaska
Chrystusa w stanie pielgrzyma, podlegała wzrostowi, nie w pełni zrealizowana w
149 3, q. 1, a. 3.
150 3, q. 7, a. 12, ad. 2.
151 J. Maritain: Łaska i człowieczeństwo Jezusa. Warszawa-Ząbki: 2001 s. 53.
152 Op. cit. s.50.
153 Op. cit. s. 55.
51