Wojciech Klimski Chrystus jako Niebianin i Pielgrzym - katedra.uksw ...

23
idei, która jest w jego umyśle 53 . Człowiek z pośród substancji stworzonych jest
najpełniejszym obrazem Boga, najpełniej odzwierciedla tą idee według, której został
stworzony 54 . Ponadto Bóg - Najwyższe Dobro niektóre z jestestw nie tylko powołał
do istnienia, ale także obdarzył specjalną miłością. Tak zostali wyróżnieni aniołowie
i ludzie, zaś owa specjalna miłość wyraża się w dopuszczeniu i wyniesieniu osób
stworzonych do udziału w życiu Trójcy Przenajświętszej. Bóg chce dzielić swoje
wewnętrzne życie z istotami rozumnymi, które Sam powołał do istnienia w czasie.
„Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć
jak wielkie rzeczy przygotował Bóg, tym, którzy Go miłują.” (1Kor 2,9).
Dopuszczenie osób stworzonych do oglądania istoty Bożej zmienia ich pozycję
względem Boga. Nie są one już tylko stworzeniami, ale stają się przybranymi
dziećmi bożymi.
To włączenie się człowieka w życie Trójcy Świętej może nastąpić za pomocą
łaski, którą Bóg udziela człowiekowi. Wyraz „łaska” oznacza dar i dobrodziejstwo
Boga, które w stosunku do stworzeń przejawia się w tym, że zostały one
stworzone, powołane do określonego celu i otrzymały odpowiednie środki do jego
realizacji. W takim ujęciu istnienie, człowieka, zdrowie, osoby, cała rzeczywistość
widzialna i niewidzialna, jest łaską. Jej źródłem jest bezinteresowna twórcza
miłość Boga, który realizując dzieło stworzenia dokonywał tego dobrowolnie, nie
będąc zobowiązanym do tego żadnymi zasługami jakiegokolwiek stworzenia. Nie
ma takiego bytu, ani przypadłości, która musiałaby istnieć. Inaczej Bóg, na gruncie
sprawiedliwości, byłby zobligowany wobec stworzenia do dzieła stwórczego.
Jednak taka sytuacja nie jest realna. Jak zaznacza św. Augustyn „Łaska, o której
mowa, nie jest częścią konstytutywną natury, ale sprawia jej uzdrowienie.” 55
Wszystkie dary otrzymane od Boga, można podzielić na trzy grupy 56 .
Pierwsza obejmuje dobra przyrodzone, należące do własności natury jak zdrowie
czy istnienie. Natomiast druga i trzecia grupa jest określana jako dary
nadprzyrodzone. Cechą wspólną darów nadprzyrodzonych jest to, że są to takie
udoskonalenia, które nie należą do danej natury, a ich przyjęcie skutkuje
udoskonaleniem substancji 57 . W kategorii darów nadprzyrodzonych wyróżnia się:
53 1, q. 15, a. 1.
54 1, q. 93, a. 2.
55 Św. Augustyn: Łaska wiara przeznaczenie. Poznań: 1971 s. 38.
56 R. Kostecki: Tajemnica życia nadprzyrodzonego. Warszawa: 1975 s. 23.
57 A. Gmurowski: Cnoty nabyte i cnoty wlane. Gniezno: 1935 s. 27.
23