Wojciech Klimski Chrystus jako Niebianin i Pielgrzym - katedra.uksw ...

22
W ten sposób zostaje usytuowana i przedstawiona tematyka łaski uświęcającej.
Przyczyną powołania do istnienia całej rzeczywistości jest nieskończona w
swej doskonałości miłość Boża. Miłość Boża, w przeciwieństwie do miłości
wiążącej osoby ludzkie, wyraża się także w tym, że nie zakłada (nie kieruje się, nie
poszukuje) istnienia dobra w stworzeniach. Człowiek, wchodząc z drugą osobą w
relację miłości, ujmuje osobę jako pewne dobro, na które winien zareagować.
Relacja miłości opiera się na dobru, które przejawia substancję (w tym wypadku,
człowieka) jako cel wyboru. Jest to podstawowa różnica między miłością, której
podmiotem jest człowiek, a miłością, której źródłem jest Bóg. Stwórca kochając
człowieka powołuje go do istnienia, tworząc w nim dobro i odnosi się do niego
zupełnie bezinteresownie tzn. w taki sposób, że nawiązując z nim relację miłości nie
czyni człowieka przedmiotem wyboru, ze względu na dobro, jakim jest osoba.
Wszystko cokolwiek istnieje jest efektem miłości i woli Boga. Św. Augustyn
wyraża tę prawdę pisząc:, „Ponieważ Bóg jest dobry, my jesteśmy” 48 Każdy byt
istnieje w taki sposób i na takim poziomie, na jakim sobie Bóg zażyczył 49 .
Św. Tomasz rozważając problematykę Wcielenia zaczyna od przedstawienia
jednej z własności natury Absolutu, jaką jest najpełniejsza dobroć 50 . Cechą dobra
jako transcendentale jest jego udzielanie się; bonum difusivum sui. Każdy byt o tyle o
ile jest dobry, tak miłuje własne dobro, że się udziela innym jestestwom, aby i one
uczestniczyły w jego dobru 51 . Bóg jest najwyższym dobrem, stąd udziela się w
sposób najdoskonalszy. Bóg przed stworzeniem świata odwiecznie udziela się w
wewnętrznym życiu Trójcy Świętej, w ten sposób, że Bóg Ojciec rodzi Syna
Przedwiecznego, a Ojciec i Syn wspólnie tchną Ducha Świętego 52 . W ten sposób
przejawia się i jest realizowany atrybut Boga – Jego pełna dobroć w wewnętrznym
Życiu Trynitarnym.
Bóg jednak nie poprzestał na tym, aby tylko w ten sposób Jego dobro było
udzielane. W swej mądrości zdecydował udzielać się na zewnątrz własnego
odwiecznego Bytu. Dobroć Boża przejawia się na zewnątrz poprzez stwarzanie,
kolejnych bytów w czasie. Stwórca czyni to kierując się zwyczajną miłością na wzór
48 R. Kostecki: Dobroć Boża we Wcieleniu. „Szkoła Chrystusowa” 1930 nr 6 s. 287.
49 1, q. 20, a. 2.
50 3, q. 1, a. 1.
51 A. Żychliński: op. cit. s. 124.
52 R. Kostecki: Dobroć… s. 286.
22