Wojciech Klimski Chrystus jako Niebianin i Pielgrzym - katedra.uksw ...

26
Kierowanie się człowieka ku dobru nadprzyrodzonemu w stanie niewinności,
przed grzechem pierworodnym, również wymagało wsparcia Boga przez łaskę.
Dobro przewyższające możliwości natury ludzkiej nie mogło być przedmiotem
wyboru człowieka, również w raju. W swej Mądrości Bóg zupełnie darmowo udzielił
pierwszym rodzicom darów poza-naturalnych, takich jak nieśmiertelność, widzenie
Boga twarzą w twarz. Dzięki specjalnej interwencji Boga człowiek mógł w pełni
unikać dóbr pozornych i uczestniczyć w Życiu Trójcy Świętej.
Wycofanie przez Boga Jego wsparcia wyrażającego się w stwarzaniu bytów,
utrzymywanie ich w istnieniu i umożliwieniu oglądania Istoty Boga przez stworzone
osoby, doprowadziłoby do zaniku wszystkiego co stworzone i nicości. Wszechświat
pochodzący od Boga sam z siebie zmierza do nicości. Człowiek pozostawiony w
granicach możliwości swojej natury ostatecznie całkowicie przestanie istnieć.
Realizowanie jakiegokolwiek dobra przez człowieka wymaga zaangażowania Boga,
który wspiera swoją łaską. Wspieranie ludzkich działań przez łaskę nie dotyczy tylko
takich działań, które mają charakter nadprzyrodzony. Grzech pierworodny skaził
ludzką naturę do tego stopnia, że pełne realizowanie dobra wpisanego w naturę
ludzką i nieprzekraczającego jej ram, nie jest możliwe do wykonania przez
człowieka. W raju, przed grzechem pierwszych rodziców, człowiek był w stanie
czynić dobro z zakresu jego możliwości naturalnych 67 . Mógł robić to wszystko na co
pozwalała mu jego natura. W świetle tego poglądu, można dostrzec w jak wielkim
stopniu zakres możliwości natury ludzkiej zostały zawężony przez grzech
pierworodny. Dlatego też stawianie wobec niej oczekiwań, że będzie podmiotować
działania nadprzyrodzone jest całkowicie bezzasadne.
Konieczność łaski w realizacji celu człowieka wynika z jego
nadprzyrodzonego charakteru. Cel ten nie może zostać inaczej osiągnięty niż bez
pomocy łaski. Nie ma żadnego innego środka prowadzącego do życia w Bogu.
„Jest ona konieczna, nie dlatego, że Bóg nakazał nam ją posiadać, ale dla tego, że
bez niej sam nawet Bóg nie może nas zbawić” 68 . Łaska jest (necessaria necessitate
medii), jedynym środkiem do osiągnięcia celu.
Sakramenty sprawowane w Kościele, są zwyczajną droga do otrzymania
łaski. Zwyczajną to znaczy taką, jaką wybrał Bóg, aby ludzi wprowadzić w swoje
życie wewnętrzne. Szczególnie chrzest jest sakramentem dającym człowiekowi,
67 1-2, q. 109, a. 2.
68 R. Kostecki: Tajemnica życia…s. 25.
26