Drodzy Czytelnicy! JesieniÄ ubiegłego roku, przejmujÄ c obowiÄ - zek ...

WYDARZENIAK.P.: Jest Pan zarówno naukowcem, jaki pisarzem, który swoje literackie umiejętnościprezentuje m.in. w Tryptyku Europejskim.Czy poza Francją i Portugalią istniejemiejsce, które chciałby Pan jeszcze zbadaći opisać?F.Z.: Niestety, mam pełną świadomość,że lata „lecą”, że nie da się zatrzymać czasu.W związku z tym, że wydałem niedawno MojąPortugalię i Mój Paryż, chciałbym w przyszłymroku wydać trzecią część Tryptyku Europejskiego,czyli Moją Prowansję. To będzie swego rodzajudomknięcie moich „przygód” europejskich. Odkilku lat znacząco jednak zmieniam swe zainteresowania.Zagłębiam się w źródłach dotyczącychKrakowa czasów narodowej niewoli. Mamnadzieję, że z tej mojej nowej fascynacji zrodzisię cykl książek o życiu duchowym i artystycznymdawnego Krakowa. Siedzę w bibliotekach,archiwach, muzeach. Chciałbym, żeby te książkistały się swoistą summą mojego naukowegożycia, podsumowaniem wieloletniego wysiłkubadawczego.O fizyce i antropologii słów kilkaK.P.: Bardzo dziękuję za rozmowę. Prof. dr hab. Franciszek ZiejkaUr. 3 października1940 roku w Radłowiek. Tarnowa. Uhonorowany badacz literaturyi kultury polskiej. W latach 1999-2005 rektorUJ i przewodniczący Konferencji RektorówAkademickich Szkół Polskich. W latach1970-73 wykładowca na Uniwersytecie Prowansalskim,w roku akademickim 1979-80na Uniwersytecie Lizbońskim, a w latach1984-88 w Institut National des Langues etCivilisations Orientales w Paryżu. Otrzymałpięć doktoratów honorowych a także wielecennych nagród (ostatnio senat UJ przyznałmu medal „Merentibus”, zaś władze Krakowaprzyznały mu Nagrodę Miasta Krakowa).Jest kawalerem francuskiej Legii Honorowej.Najwyższe odznaczenia przyznali mu: prezydentPortugalii, prezydent Republiki Austrii,prezydent Niemiec a także cesarz Japonii.Ogłosił 13 książek autorskich, m.in. „Wesele”kręgu mitów polskich, Złota legenda chłopówpolskich, Panorama Racławicka, Paryż młodopolski,Miasto poetów, Nasza rodzinna Europa.W ostatnich dniach ukazał się kolejny jegotom pt. Odkrywanie świata. Rozmowy i szkice.Uniwersytet to miejsce, w którym różne dziedziny nauki – czasem pozornie od siebieodległe – współistnieją i korelują ze sobą. Wykłady otwarte dają szansę bycia naocznymświadkiem tego zjawiska. Koniec roku przyniósł niezwykle ciekawe wystąpienia na WydzialeMatematyczno-Fizycznym, które potwierdzają tę tezę. Prelekcje zorganizowano dziękiwspółpracy ze szczecińskim oddziałem Towarzystwa Fizycznego.Darek Sadowskistudent V rokufilologii polskieji III roku kulturoznawstwana US36Pierwszym z omawianych wykładów było wystąpieniemgra inż. Władysława Kiełbasy, który jest ekspertemMiędzynarodowej Agencji Energii Atomowej.W auli Wydziału Matematyczno-Fizycznego przybliżyłon licznie zgromadzonym słuchaczom szczegółydotyczące budowy elektrowni jądrowej w Żarnowcui budzącego wciąż kontrowersje postanowienia o jejwstrzymaniu.Budowa takiej elektrowni nie jest bowiem inwestycją,którą można porównać do innych. Okazuje się,że zanim wbito łopatę pod fundamenty pierwszejtego typu inwestycji w Polsce, szereg wykwalifikowanychspecjalistów wykonało mnóstwo pracy, abywybrać odpowiednią dlań lokalizację, która spełniłabykluczowe uwarunkowania. Należą do nich:niezamieszkany, stabilny i duży teren, na którym nieprowadzi się działalności gospodarczej w najbliższymotoczeniu. Ważny jest też minimalny stopieńwystępowania działalności zewnętrznych (takich jakpowodzie czy wybuchy) oraz przede wszystkim pokaźnyzbiornik wodny, który zapewniałby prawidłowewarunki hydrauliczne.Po latach badań i analiz naukowcy zadecydowali,że reaktor zostanie umieszczony w kaszubskiej wsio nazwie Żarnowiec. W roku 1982 rozpoczęto budowę,na której w szczytowym momencie pracowałoniemal 6000 ludzi. Konstruktorzy chcieli wykorzystaćw Żarnowcu reaktor wodno-ciśnieniowy, któryodpowiadał wysokim standardom bezpieczeństwa(nie mającym nic wspólnego ze słynnym reaktoremz Czarnobyla). Na swojej drodze napotkali jednakmnóstwo problemów.