Drodzy Czytelnicy! JesieniÄ ubiegłego roku, przejmujÄ c obowiÄ - zek ...

PREZENTACJE74Podobną kwestię podjęła Teresa Sygnarekw kolejnym artykule – Środowisko kobiety i Polki naszwedzkiej obczyźnie. Autorka przedstawia przedsięwzięciarządu szwedzkiego podejmowane w celuosiągnięcia statusu równouprawnienia kobieti mężczyzn we wszystkich istotnych dziedzinach,np. na rynku pracy. Projekty te są związane z nurtemgender mainstreaming, którego celem jest włączeniepolityki płci do działań z zakresu m.in. polityki, gospodarkii ekonomii. Zgodnie z dyrektywami UniiEuropejskiej państwa członkowskie są zobligowaniedo wprowadzenia takich działań, dzięki którymmężczyźni i kobiety będą w równym stopniu postrzegaćswój udział w społeczeństwie.Polityka płci a stereotypyOkazuje się, że mimo wielu starań efekty wprowadzaniapolityki płci są mało widoczne. W dalszymciągu w społeczeństwach (nawet tych uważanychza liberalne i silnie zdemokratyzowane) do głosudochodzi stereotypowe myślenie, które dyskryminujekobiety. W sektorze pracy najczęściej pojawiasię zagadnienie „szklanego sufitu” (niewidzialnejbariery utrudniającej kobietom, mniejszościom seksualnym,etnicznym czy wyznaniowym osiągnięciewysokich pozycji zawodowych) oraz „szklanychścian”, które autorka definiuje jako „ukryte przeświadczeniai sposób oceny kobiecych umiejętnościi kwalifikacji jako mniej wartościowych”. W przypadkucudzoziemek „szklane ściany” osiągają grubośćpodwójną.Polki w Wielkiej BrytaniiInteresujące zagadnienie przedstawia takżeAgata Barnaś, która opisuje karierę zawodową Polekw Wielkiej Brytanii. Autorka twierdzi, że wyjazdPolek z ojczyzny jest postrzegany jako przeszkodaw prawidłowym funkcjonowaniu społeczeństwai śmiało twierdzi, że: „Sytuacja w naszym krajustaje się niepokojąca ze względu na możliwośćrozpadu się polskiego systemu społeczeństwa”. ToPolkom przypisuje się opiekę nad dziećmi i osobamistarszymi. Niestety, badaczka nie podajerozwiązania tej sytuacji, która powinna prowadzić,według mnie, do konkluzji, że w Polsce potrzebnejest przewartościowanie utartego modelu kobietyi mężczyzny.Agata Barnaś prezentuje w dalszym dyskursiegalerię zawodów, jakie wykonywane są przez Polkiw Wielkiej Brytanii. Są to najczęściej zajęcia barmanki,kelnerki, pomocy domowej lub hotelowej.W ostatecznym rozrachunku pesymistyczna wizjaautorki nabiera kolorowych barw – coraz częściejzdarza się, że polskie emigrantki, dzięki swojemudobremu wykształceniu i determinacji, wchodzą nawysokie szczeble kariery zawodowej.WywiadyW drugiej części publikacji Diaspora kobietpolskich w wypowiedziach Polek mieszkających zagranicą Leszek Wątróbski zawarł dwadzieścia sześćprzeprowadzonych i opracowanych przez siebiewywiadów z Polkami mieszkającymi w krajach europejskich,Brazylii i Nowej Zelandii. Są to rozmowy„z polskimi i polonijnymi działaczkami, ukazują działalnośćna rzecz utrzymania świadomości narodowej,troskę o język polski i wreszcie o wychowaniemłodego pokolenia w tradycji polskiej i umiłowaniuojczyzny”.Zainteresowanie moje – mieszkanki Szczecina– wzbudził wywiad z Aleksandrą Proscewicz, prezesPolsko-Niemieckiego Stowarzyszenia Kulturalnego„Polonica” w Berlinie. Rozmówczyni opowiadao trudnych początkach tworzenia, wydawaniai sukcesie czasopisma „Kurier Berliński”. ZałożycielkaDomu Polskiego w Berlinie promuje polską kulturęw Niemczech, a także utrzymuje kontakty z ojczyzną,głównie ze Szczecinem (Operą Szczecińską i TeatremLalek „Pleciuga”).VariaW ostatniej części Varia zamieszczone zostałysocjologiczne teksty nie związane z tematyką diasporyPolek, są to: Bliskie i dalekie sąsiedztwo, a postawawobec Ukraińców Teresy Rzepy, TymoteuszaLeońskiego; Polacy w Republice Czeskiej w pierwszychwyborach do Parlamentu Europejskiego w roku 2004Tadeusza Siwka; Ewangelicy polscy na Zaolziu JózefaSzyneczka i Mam polskie korzenie Teresy Sawickiej.Diaspora kobiet polskich nie ukazuje całokształtuproblematyki związanej z emigracją Polek, jednakżeporusza zagadnienia, które mogą otwierać dyskusjęna temat funkcjonowania państwa, funkcji, jakiepełnią lub powinny pełnić kobiety w naszym krajui poza jego granicami. Na plan pierwszy wysuwa siępotrzeba stworzenia rządowych projektów, któreprzyczyniłyby się do zmniejszenia liczby wyjeżdżającychkobiet (dziś jest to ok. miliona osób), a takżewyrównały szanse między kobietami i mężczyznamina rynku pracy.