خاطره دیدار با امام

More documents

Recommendations

Info

صفحه | 58 شماره | 5 14 بهمن 94 یا د د ا شت MEHR NEWSAGENCY الف(‏ فرهنگ هر ملّتى محترم است،‏ تا آنجا كه به سعادت او لطمه اى وارد نكند.‏ ب(‏ فرهنگ و ملّتى احترام دارد،‏ تا جايى كه مايه ى تضييع حقوق ملت هاى ديگر نباشد.‏ فرض كنيد فرهنگ ملتى،‏ سنگ پرستى و گاو پرستى است،‏ و آن را نشانه اصالت و آثار نياكان خود مى داند،‏ در حالى كه از نظر خرد بر ضدّ‏ سعادت فرد و اجتماع است،‏ آيا مى توان چنين مالكى را تحسين كرد و گفت كه رهيدن از يكتاپرستى و وارد شدن به سنگ پرستى و گاو پرستى،‏ نوعى آزادى است؟ شگفت اينجاست كه منطق بت پرستان عصر رسول خدا ‏)ص(‏ در اصرار بر حفظ فرهنگ،‏ و سرسختى در مقابل تبليغ پيامبر)صلى اهلل عليه وآله وسلم(،‏ همين بود كه مى گفتند:)إِنّا وَجَدْنا آبائَنا على أُمّة وإنّا على آثارِهِمْ‏ مُهْتَدون(.‏ )]۱[( ‏»ما نياكان خود را بر آيينى يافتيم و ما نيز به پيروى آنان هدايت يافته ايم«.‏ قرآن در نقد اين نظريه يادآور مى شود:)أَوَ‏ لَوْ‏ كانَ‏ آباؤهُ‏ مْ‏ ال يَعْقِلُون شَ‏ يئاً‏ وَال يَهْتَدُون(.)]‏‎۲‎‏[(‏ ‏»آيا اگر پدرانشان چيزى را درك نمى كردند و راه درست را نمى ى افتند باز شايسته است به دنبال آنها بروند؟«.‏ مالك سوم گزینش : داورى هاى خرد عامل سوم،‏ بر خالف دو عامل پيشين،‏ هم عامل علت گريز از چيزى،‏ و هم محدود كننده ى آزادى است.‏ چه بسا خرد انسان،‏ او را به گريز از چيزى دعوت كند،‏ ولى از سوى ديگر،‏ آزادى او را با يك رشته قوانين محدود مى سازد.‏ دو عامل نخست،‏ فقط عامل گريز بودند نه تعيين كننده ى حدود آزادى،‏ ولى در اين مورد،‏ در حالى كه خرد،‏ علت گريز انسان از حالتى به حالت ديگر است ولى،‏ گريز او را با يك رشته بايدها محدود مى سازد.‏ بلكه بيش ترين نقش خرد،‏ ايجاد محدوديت ها است،‏ و هر فرد آزادى خواه بايد بر داورى خرد را در زمينه محدويت ها بپذيرد.‏ اصوالً‏ بايد ديد آزادى وسيله است يا هدف؛ هرگز نمى توان گفت آزادى هدف است،‏ زيرا آزادى مطلق با نابودى انسان همسوست و آفرينش انسان با يك رشته ى محدوديت ها عجين مى باشد.‏ انسان نمى تواند هر چيزى را بخورد و هر چيزى را بنوشد و به هر شيوه اى خواست راه برود،‏ وجست و خيز كند؛ زيرا آفرينش،‏ وجود او را برنامه ريزى كرده،‏ و براى آن حدّ‏ و حدودى قايل شده است.‏ آزادى وسيله است نه هدف از اين رو،‏ آزادى وسيله كمال است؛ زيرا انسان در صورت آزاد بودن مى تواند استعدادهاى نهان را آشكار سازد و كمال بالقوه را به فعليت برساند و اين همان است كه گفته شد:‏ آزادى وسيله است نه هدف.‏ در اين صورت مانعى نخواهد داشت كه عقل و خرد كه چراغى فرا راه انسان است آزادى مضر را از آزادى مفيد باز شناسد و از اوّلى بپرهيزد و به دومى رو آورد.‏ و به ديگر سخن:‏ انسان عاقل،‏ انسانى است كه زندگى اجتماعى را بر زندگى فردى برترى بخشد و انسان منزوى كه مى خواهد در بيغوله ها و شكاف كوه ها زندگى كند مسلّماً‏ از خرد كامل انسانى برخوردار نيست.‏ از طرفى ديگر،‏ در زندگى اجتماعى حرص و آزادى،‏ فزون طلبى ها،‏ مال اندوزى ها بايد تحت سيطره قرار گيرد،‏ تا بتواند زندگى را ممكن سازد.‏ اساس زندگى اجتماعى،‏ احترام به حقوق يكديگر و عدم تجاوز به حريم ديگران است در غير اين صورت رشته ى زندگى از هم گسسته و عرصه ى زندگى به صورت يك جنگل در مى آيد.‏ از اين بيان نتيجه مى گيريم كه عقل و خرد با بررسى هاى دقيق با مشاوره ها و مذاكره ها مى تواند مسير آزادى و حدّ‏ و حدود آن را مشخصّ‏ كند تا آزادى به صورت يك پديده دلپذير در آيد.‏ محدود بودن ديدگاه خرد اصوالً‏ كسانى كه توانايى خرد را بر درك زيبايى و زشتى رفتارها انكار مى كنند با فطرت و يافته هاى درونى خود به مقابله برخاسته اند،‏ و آنچه در زبان مى گويند غير آن اس ت ك ه در دل آنهاس ت،‏ ول ى ب ا وج ود اي ن،‏ باي د اعت راف نمود كه آگاهى خرد از مصالح و مفاسد كامالً‏ محدود بوده و در مواردى از درك واقعيات باز مى ماند،‏ در اينجا همان مسأله لزوم بعثت انبيا پيش مى آيد كه در عين احترام به خرد،‏ آن را براى تكامل انسان كافى ندانسته و حتماً‏ بر راهنماى ديگرى به نام ‏»شرع«‏ كه از نقطه مرتفع تر به زندگى بشر مى نگرد،‏ تأكيد مى كند.‏ ما با تمام احترامى كه براى عقل و خرد مى گذاريم ولى توانايى آن را در همه ى مراحل زندگى،‏ كافى نمى دانيم؛ زيرا شعاع درك عقل،‏ آن چنان گسترده نيست كه همه اقيانوس زندگى را روشن سازد بلكه مى تواند بخشى از آن را روشن كند،‏ زيرا تمايالت سركشى بر وجود انسان حكومت مى كند كه عقل و خرد را كم فروغ مى سازد و جلو داورى آن را مى گيرد.‏ امروز مناديان آزادى،‏ بدترين محدوديت و اسارت را بر جهان سوم روا مى دارند و آن را خردورزى مى شمارند.‏ در تاريخ،‏ صدها گواه بر اين توجيهات غير صحيح است كه يكى را به عنوان نمونه يادآور مى شويم.‏ در سال ۱۹۴۴ ميالدى،‏ ترومن رئيس جمهور)وقت(‏ آمريكا فرمان بمباران دو شهر ژاپن را صادر كرد و در ظرف چند لحظه اين دو شهر آن چنان در آتش سوخت كه به يك معنى از جغرافياى كشور ژاپن حذف شد و ۱۵۰ هزار انسان بى گناه نابود شدند.‏ آنگاه كه وى از طرف جامعه ملل مورد بازخواست قرار گرفت،‏ عمل خود را چنين توجيه كرد:‏ ‏»براى كوتاه كردن جنگ و كم كردن كشتار راهى جز اين نبود و در غير اين صورت جنگ طوالنى مى شد و افراد زيادترى كشته مى شدند«‏ او با چنين توجيه و استداللى وجدان خود را آرام ساخت و گروهى را فريب داد در حالى كه همگى مى دانيم منطق رئيس جمهور يك منطق پوشالى است،‏ اصوالً‏ چرا جنگ را شروع كرديد كه در كم كردن آن به چنين جنايتى مبادرت بورزيد وچه دليلى براى ادامه ى جنگ داشتيد؟ مالك چهارم گزینش ‏:وحى الهى چهارمين مالكى كه مى تواند تعيين كننده ى حدود آزادى باشد وحى الهى است كه از طريق پيامبران به ما مى رسد.‏ وحى الهى از جانب آفريدگار انسان است كه مصنوع خود را بهتر از ديگران مى شناسد و از نيازهاى واقعى و نيازهاى كاذب او كامالً‏ آگاه مى باشد.‏ خالق انسان در رتبه انسان نيست كه رقيب و مخالف او باشد،‏ بلكه در ساحت برترى قرار دارد كه به انسان از ديدگاه يك معلّم دلسوز و مهربان مى نگرد.‏ طبعاً‏ نبايد دستورهاى او را مخالف آزادى دانست بلكه بايد آن را به عنوان تعديل غرايز سركش تلقّى كرد.‏ اين كه گاهى گفته مى شود:‏ انسان ميان دو اصل)»آزادى«‏ و ‏»تكاليف«‏ دينى(‏ مخالف درگير است كه اگر اوّلى را بگيرد بايد دومى را رها كند واگر دومى را برگزيند،‏ آزادى را از دست داده است.‏ اين نوع نگرش به تعاليم مذهبى نگرشى واقع بينانه نيست.‏ تعاليم دينى،‏ ساخته و پرداخته ى انسان رقيب نيست كه به حريم آزادى او تجاوز كند،‏ بلكه اين تعاليم از جهانى برتر همراه با رحمت و مهربانى فرود آمده است.‏ در اين صورت،‏ نبايد معادله ى رقابتى ميان اين دو برقرار كرد،‏ بلكه بايد هر دو را گرفت.‏ اينجا اگر بخواهيم از مثلى بهره بگيريم،‏ بايد بگوييم:‏ تعاليم دينى از قبيل تربيت پدر و مادر است كه كودك را از آزادى مطلق باز مى دارد.‏ در چنين شرايط به فكر كسى نمى رسد كه يا بايد كودك آزاد باشد يا فرمان پدر و مادر اجرا گردد.‏ بلكه همگان به خاطر آگاهى از نياز كودك به تربيت و گستره ى آگاهى پدر و مادر يك نظر بيش نمى دهند و آن اين كه آزادى كودك بايد در محدوده امر و نهى پدر و مادر صورت باشد.‏ در اينجا حديثى كه از رسول گرامى ‏)ص(‏ درباره ى پيامبران وارد شده است و با گفتار ما تناسب بيشترى دارد نقل مى كنيم و آن اين كه:‏ ‏»وال بعثَ‏ اهللّ‏ نبيّاً‏ وال رسُ‏ والً‏ حتّى يَسْ‏ تَكْ‏ مِلَ‏ الْعَقْلَ‏ وَيكونَ‏ عَقْلُهُ‏ أفْضَ‏ لَ‏ مِنْ‏ عُقولِ‏ أُمّته«.)]‏‎۳‎‏[(‏ ‏»خداوند هيچ پيامبر و رسولى را برنيانگيخت جز اين كه خردها را تكميل كند،‏ از اين نظر بايد خرد پيامبر باالتر از خردهاى امت او باشد«.‏ اصوالً‏ بايد هر نوع آزادى طلبى با توجّه به واقعيت هاى وجود انسان باشد،‏ و هر نوع بى توجهى به آن واقعيت،‏ كج انديشى است كه به نتيجه نمى رسد،‏ واقعيت آفرينش انسان بندگى و وابستگى او به جهان باالست،‏ و اين واقعيت جزو آفرينش اوست و هر كارى انجام دهد بندگى خود را نمى تواند نسبت به خالق خود منكر شود،‏ چنانچه قرآن نيز اين انديشه را چنين بيان مى كند:)إِنْ‏ كُلّ‏ مَنْ‏ فِى السَّ‏ مواتِ‏ وَالَرْضِ‏ إِالّ‏ آتِى الرَّحْ‏ منِ‏ عَبْداً(.)]‏‎۴‎‏[(‏ ‏»آنچه در آسمان ها و زمين است بنده ى رحمن ‏)خدا(‏ است«.‏ در اين صورت،‏ هر نوع طلب آزادى و رهايى از قيد كه در نقطه مقابل بندگى انسان باشد يك نوع تخلّف از واقعيت به شمار مى رود.‏ گذشته از اين،‏ هرگاه نظرى بر قوانين اسالم بيفكنيم،‏ درست است كه در وهله ى نخست،‏ آزادى انسان را محدود مى سازد،‏ ولى آن گاه كه در آثار سازنده اين قوانين فكر كنيم،‏ خواهيم ديد كه همه ى اين قوانين مايه پيدايش زندگى اجتماعى سالم است كه در آن همه افراد به سان اعضاى يك خانواده در كنار هم زندگى مى كنند.‏ شما دستورات اسالم را در مورد خوردنى ها و نوشيدنى ها در نظر بگيريد،‏ از آنچه كه نهى كرده دانش امروز ضرر آن را اثبات نموده و آنچه را كه مجاز شمرده مفيد بودن و الاقل بى ضرر بودن آن از نظر علمى روشن گشته است.‏ درست است ‏»روزه«‏ محدوديت خاصى در زندگى انسان پديد مى آورد ولى همين محدوديت سرچشمه ى يك رشته آثار سازنده اى است كه در زندگى فردى و اجتماعى انسان نمايان مى گردد.‏ ما در اين جا در مقام بيان ويژگى هاى تعاليم فردى و اجتماعى اسالم نيستم،‏ زيرا سخن در باب آنها به درازا مى كشد،‏ فقط اين نكته را يادآور مى شويم كه نبايد محدوديت هاى دينى را بر خالف آزادى شمرد يا دين را رقيب آزادى خواند،‏ بلكه بايد تعاليم آن را تعاليم ولیّ‏ مهربانى انديشيد كه به آزادى كودك و نوجوان بهبودى خاصّ‏ ى مى بخشد.‏ چرا غربیها دین را رقیب آزادی می دانند اگر در ميان برخى از غربيان تعاليم دينى كم رنگ شده و احياناً‏ دين را رقيب آزادى مى انديشند به خاطر اين است كه از رابطه ى واقعى بشر با خالق،‏ آگاهى صحيح نداشته و لذا در فكر دين زدايى از جامعه خود هستند و دين را رقيب بشر و دشمن آزادى معرّفى مى كنند،‏ اين سخن بسان اين است كه يك كودك ناآگاه از راهنمايى هاى تربيتى والدين خود،‏ ناراحت شده و احياناً‏ گريه مى كند و خود و مادر را آزار مى دهد،‏ چه كند،‏ از رابطه واقعى خود با مادر ناآگاه است.‏ امروز افرادى كه سكوالريسم،‏ پلوراليسم و ليبراليسم و امثال اينها را بر زندگى دينى ترجيح مى دهند و جامعه را به سوى اين مكتب ها سوق مى دهند دچار دو اشتباه مى باشند:‏ ۱. واقعيت انسان را با خدا ناديده انگاشته و احياناً‏ درك نمى كنند.‏ ۲. زندگى به ظاهر زيبايى به دست مى آورند امّا در درون آن،‏ صدها تضاد و بدبختى دامنگير آنها مى شود و گسترش جنايت ها و انحالل خانواده ها و ذوب شدن عواطف و امثال آن،‏ نتيجه ى چنين تفكر مادى گرايانه است.‏ ------------------------------------------ پانوشتها؛ ]۱[ . زخرف/‏‎۲۲‎‏.‏ ]۲[ . بقره/‏‎۱۷۰‎‏.‏ ]۳[ . اصول كافى ۱۳، باب عقل،‏ حديث شماره ۱۱. ]۴[ . مريم/‏‎۹۳‎‏.‏
یا د د ا شت MEHR NEWSAGENCY صفحه | 59 شماره | 5 14 بهمن 94 ‏)ع(‏ والی ت فق ی ه؛ ی ادگ ار ام ام ح س ن ع س ک ری متن پیش رو یادداشتی است از محمدصادق دهنادی،‏ مدیر فرهنگسرای معرفت که به مناسبت سالروز شهادت امام حسن عسکری)ع(‏ از نظر می گذرد؛ از مظلومیت خورشید سامرا هر چه بگوئیم کم است.‏ تنها امامی که به دیده ظاهر حتی مجال حج و رخصلت زیارت پیامبر اعظم)ص(‏ را نیز پیدا نکرد.‏ اما از این مظلومیت ها بیشتر و پیشتر،‏ شرح مکتوم ماندن فضائل آن امام همام است.‏ به نظرم دوران امامت امام هادی و امام عسکری و امام منتظر علیهم السالم - در عصر غیبت کوچکتر - را باید در یک مجموعه طبقه بندی کرد که مهمترین خط آن ایجاد خودباوری برای شیعیان جهت اداره اجتماع اسالمی است.‏ در عصر امام هادی)ع(‏ اجتماعات محدود شیعی تبدیل به جوامع و شهرهای شیعه شده بود و همین امر باعث شد که جریان وکالت که از زمان صادقین علیهم السالم پایه گذاری و در زمان امام کاظم)ع(‏ رسما سازماندهی گردید،‏ در تکامل تاریخی به امر فقاهت و اداره اجتماع تبدیل شود.‏ گروهی بر این باورند که رفتار امامین عسکریین در موضوع راه اندازی سازمان فقاهت به دلیل محدودیت های سیاسی و امنیتی این بزرگواران بوده اما صدها صفحه مکاتبه موجود امام عسکری)ع(‏ با فقها و اندیشمندان اسالمی و فلسفی - مانند کندی حکیم - نشان دهنده آن است که شبکه فقاهت برای امام عسکری روحی فداه بیش از آن که تاکتیکی بوده باشد،‏ امری راهبردی است.‏ امام یازدهم که بر اساس ذکاوت الهی خود می خواستند که جوامع شیعه بتوانند با خودباوری و مسئولیت پذیری به امر اداره جامعه خود بپردازند،‏ در این اداره با هوشمندی مسئولیت جامعه را بر عهده ولی فقیه نهادند.‏ امام خمینی قدس اهلل نفسه الزکیه،‏ چه در ابتدای تحریر الوسیله و چه در کتاب حکومت اسالمی از حدیث گرانسنگ این امام همام بهره برده اند که فرمودند:‏ ‏»فَأمّا مَن كانَ‏ مِن الفُقَهاءِ‏ صائنا لنفسِ‏ هِ‏ حافِظا لِدينِهِ‏ مُخالِفا على هَواهُ‏ مُطِ‏ يعا لمرِ‏ مَوالهُ‏ فلِلعَوامّ‏ أن يُقَلّدُوهُ‏ ، وذلكَ‏ ال يكونُ‏ إالّ‏ بَعضَ‏ فُقَهاءِ‏ الشّ‏ يعَةِ‏ ال جَميعَهُم«‏ اما هر فقيهى كه خويشتندار و نگاهبان دين خود باشد و با هواى نفْسش بستيزد و مطيع فرمان مواليش باشد،‏ بر عوام است كه از او تقليد كنند و البته اين ويژگيها را تنها برخى فقهاى شيعه دارا هستند،‏ نه همه آنها.‏ مجدد فلسفه سیاسی اسالم،‏ با استفاده از این میراث گرانبها و استدالل های عقلی و نقلی دیگر،‏ توانسته برای والیت فقیه چه در امور حسبیه و چه در غیر آن استدالل نماید.‏ بنابر این حق این است والیت فقیه را به عنوان میراث جاودانه سیره و قول امام عسکری)ع(‏ بر شماریم.‏ درود خدا بر او و بر مجدد قول و فعل او.‏ روش فل س ف ی ق رآن ی/‏ ف رق روش شناس ی ق رآن ب ا م نطق ارس ط وی ی چندی پیش یادداشتی با عنوان ‏»پیرنگ فلسفه اسالمی«‏ نوشته دکتر حسین فلسفی،‏ استاد فلسفه دانشگاه آزاد خرم آباد در خبرگزاری مهر منتشر شد.‏ فلسفی در آن یادداشت مدعی بود که فلسفه اسالمی هنوز آغاز نشده است و باید در واقع آن را شکل داد.‏ در ادامه آن مباحث مقاله ای در همین زمینه با عنوان ‏»روش فلسفی قرآنی«‏ از حسین فلسفی در پی می آید.‏ حسین فلسفی در این مقاله سعی کرده است که بیشتر از گذشته به نقد فلسفه ارسطویی و بیان دیدگاه قرآنی بپردازد.‏ شما را به خواندن آن دعوت می کنیم؛ در یادداشتی بانام ‏»پیرنگ فلسفه اسالمی«‏ در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۹۴ در خبرگزاری مهر،‏ یادآور شدیم که فلسفه اسالمی کنونی در چارچوب همان فلسفه ارسطویی است زیرا روش،‏ موضوع و بیشتر مسائل آن همان چیزی است که ارسطو گفته است و بر این پایه میتوان گفت فلسفه اسالمی،‏ هنوز آغاز نشده است و باید بکوشیم تا فلسفه اسالمی پی افکنده شود؛ فلسفهای که روش،‏ موضوع و مسائل آن از گونهای دیگر است.‏ در این نوشتار درباره روش فلسفه اسالمی سخن خواهیم گفت و داوری را به داوران ارجمند و سخنسنج وامیگذاریم.‏ در آنجا گفتیم که روش فلسفه اسالمی یا قرآنی،‏ روش یافتگی و فهم است و این روش در برابر روش منطق ارسطویی است.‏ میدانیم که روش ارسطویی درجایی کاربرد دارد که پای مفهوم در میان باشد و در اینجاست که منطق ارسطویی بکار بسته میشود و اگر پای مفهوم در کار نباشد این روش کاربردی ندارد و ناگزیر باید راهی دیگر رفت.‏ آن راه دیگر را راه فهم مینامیم.‏ ۱- واژه فهم که در بنیاد پارسی است و خود از ریشه اوستایی پثنpaθana است و به پهن دگرگون گشته دو معنا دارد:‏ یکی برابر نهاد fathom در التین و )understand( در زبان انگلیسی به معنای آغوش گشودن است و در آنگونهای گشودگی هست و بر این پایه understand نیز گونه گشودگی ذهن است.‏ دوم به معنای دانستن و دانش knowledge است و ناگفته پیداست که دانش بر گشودگی استوار است و بی آن،‏ این به دست نمیآید.‏ ۲- بهراستی اگر انسان در این جهان و برای این جهان آفریده نمیشد آیا تشنه و گرسنه و ... میشد؟ آیا خداجو و خداپرس ت میب ود؟ آی ا مه ر م ادری و کی ن دش من و ... را میدانست؟ ریشه دانش آدمی چیست؟ از دید ما همه این پرسشها تنها یک پاسخ دارد و آن این است که چون انسان در این جهان و برای این جهان آفریدهشده است،‏ فهمی پیشین از این جهان و چیزهای آن دارد و آن فهم پیشین نیز همین بودن او در این جهان است و اینکه آدمی به جهان آغوش گشوده است و در این جهان است.‏ درگذر تاریخ اندیشه و فلسفه از چیستی و هستی دانش داد سخن دادهاند و هر کس در این زمینه سخنی گفته است و رشته شناختشناسی بنیانگذاری شده است.‏ خواننده شاید چشم داشته باشد،‏ دانش را به جنس و فصل تعریف کنم و با چنین کاری هم دانش را شناخته باشم هم خواننده ارسطویی را خرسند کنم.‏ زیرا در این نگاه که بدبختانه در اندیشه ما نهادینهشده است بهترین راه شناخت،‏ تعریف به حد است و چنین شناختی را از ارسطو باید سراغ گرفت.‏ ولی باید پذیرفت که نخست این روش شناخت خود پای در گل است و دوم شناختی هست که از آن ارجمندتر است و بهراستی آن شناخت بنیاد شناخت تعریف به حد است و کسی به آن نپرداخته است مگر جستهوگریخته.‏ چکیده آنکه دانش دو گونه است:‏ حضوری و حصولی.‏ در
Page 1 and 2:
مجله اندیشه مهر | شا
Page 3 and 4:
گفتگو MEHR NEWSAGENCY صفحه
Page 5 and 6:
گزارش MEHR NEWSAGENCY 94 به
Page 7 and 8: گزارش MEHR NEWSAGENCY 94 به
Page 11 and 12: گزارش MEHR NEWSAGENCY صفحه
Page 29 and 30: گفتگو MEHR NEWSAGENCY 94 به
Page 33 and 34: گفتگو MEHR NEWSAGENCY صفحه
Page 55 and 56: MEHR NEWSAGENCY صفحه | 55 شم
Page 57: یا د د ا شت MEHR NEWSAGENCY
Page 61 and 62: شت ا د د یا MEHR NEWSAGENCY
Page 63 and 64: یا د د ا شت MEHR NEWSAGENCY
Page 75 and 76: MEHR NEWSAGENCY 94 بهمن 14 | 5
Page 79 and 80: تازه های کتاب MEHR NEWSA
show all

خاطره دیدار با امام

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?