BURSA’DA ZAMAN

Özellikle İspanyollar kendi tarihi eserlerini
gözleri gibi korumuşlar. Sahip çıkmışlar.
Bunun bereketini de dumansız sanayi olan
turizmden çok para kazanarak görüyorlar.
Yaklaşık 800 yıl hüküm süren Endülüs
medeniyetini yıkmışlar, yakmışlar, taş
üstünde taş omuz üstünde baş bırakmamışlar.
Tarumar etmişler. İzlerini silip yok
etmişler. Fakat yıkamadıkları eserler bütün
haşmetiyle ayakta duruyor.
Endülüs o dönemin ilim, bilim diyarı. Şehirler
üniversitelerle dolu. İslam dünyasının
şu anda bile ismi anılan Muhiddin İbn Arabi
bilim ve tasavvuf dünyasına katkılarını
bu topraklardan sunmuş. Astronomi alimi
Zerkali rasathane kurmuş.
İbn Rüşd kadılık yaptı, Aristo’nun eserlerini
tercüme etti.
İbn Cübeyr dönemin ünlü şair ve yazarıdır.
İbn Tüfeyl, İslam filozofudur.
Bu topraklarda sayısız İslam alimi yetişmiştir.
Katarak ameliyatı o dönemlerde
yapılmıştır. Şu anda bile kullanılan ameliyat
aletleri o dönemde yapılmıştır.
Üniversitede seçmeli dersim kütüphanecilikti.
Dünyanın en büyük kütüphaneleri ve
önemli eserleri bu kütüphanelerde bulunuyordu.
Hocam şöyle bir kıssa anlatmıştı;
Bir ilim adamı çok önemli bir kitabı arıyor.
Sonra onun müzayedede satıldığını öğreniyor.
Açık artırmada kitabı bölgenin varlıklı
bir insanı alıyor. Alim, kitabın kendisi için
önemini anlatıyor. Kitabı satın alan kişi
böyle bir kitaba sahip olmanın onuru bana
ait olacak diyor. Amma, sen benim evime
gelip bu kitapla ilgili çalışmayı yapabilirsin
diye müsaade ediyor.
Endülüs, dünyaya medeniyeti, mimariyi,
şehirleşmeyi beraber yaşamayı öğretiyor.
Endülüs’teki üniversitelerden diploma
almak büyük bir şeref sayılıyor.
Tarık Bin Ziyad’la başlayan, gelişen, büyüyen,
koca bir medeniyet kuran ülke, kısa
süre sonra cihad ruhunu terk ediyor. İlim,
bilim ve cihad ruhunun yerine saltanat,
lüks, debdebe, israf, kısır çekişmeler,
saltanat için baba oğul, kardeş kardeşe savaşlar
başlıyor. Mikro milliyetçilik başlıyor.
Aşiretçilik başlıyor. Bundan sonra bölünme,
parçalanma, küçülme ve içe dönük mücadele
başlıyor.
Kirli İsabel ve Fernando, Papa ve papazlar,
şövalyeler, eşkıyalar el ele veriyor. Beraber
hareket ediyorlar. Güçleniyorlar, organize
oluyorlar. İçe dönük mücadele eden Müslüman
padişahlar, beyler, hiç savaşmadan
şehirleri teslim ediyorlar.
Kirli İsabel ve Fernando’nun önünde diz
çöküyorlar. Sekiz yüz yıllık İslam medeniyeti
teslim oluyor.
Sonra yavaş yavaş bütün eserleri yıkılıyor,
yok ediliyor. Teslim olan halk ya din
değiştiriyor ya da kaçıyor. Yakalananlar
öldürülüyor.
Camilerin yerine kocaman kocaman katedraller
ve kiliseler yapılıyor. Ezan okunan
minareler çan kulelerine dönüyor. Kirli
İsabel ve Papa kilise ve katedral yaparken
yine Müslüman mimari, mühendis, kalfa,
usta ve işçileri çalıştırıyor. Bugün bile İspanya’nın
bütün tarihi eserlerinde Müslüman
mimarların izini görmekteyiz.
İstanbul’u fetheden atamız Fatih Sultan
Mehmet Han, kiliseye, havraya, sinagoga
hiç dokunmamıştır. Buraya sığınanlara
kılıç vurmamıştır. Biz torunları da 21. yüzyılda
buralarda ibadete müsaade ediyoruz.
Bin ikiyüz direği olan Kurtuba Camiinde
21. yüzyılda iki rekat namaza müsaade
edilmiyor. El Hamra Sarayı’nda bir mescit
bile yok!
Bizlere barbar diyen dünya, 800 yıl medeniyet
süren Endülüs’te bir tek Müslüman
bırakmamış, acı ama gerçek!
İspanya’yı gezerken iki gözlükle baktım, Birincisi
bir ülkeyi geziyorsunuz. Tarihi yarım
adada şehirler güzel, planlı, yeşilin her tonu
var. Her yer park bahçelerle ve görkemli
meydanlarla dolu. Ulaşım düzenli, tarih
ve tarihi eserler canlı ve bakımlı, insanlar
yardımsever ve güler yüzlü.
İkinci gözle baktığımızda; en acımasız
soykırımın yaşandığı, İslam medeniyetinin
bütün izlerinin silindiği bir ülke.
Gidelim, görelim, gezelim, ibret alalım.
Ülkemize ve birbirimize sahip çıkalım. Çok
küçük dünyevi menfaatler için kimseyi
kırmayalım, küstürmeyelim, dışlamayalım.
İkinci bir Türkiye yok, ikinci bir Bursa yok.
BURSA’DA ZAMAN
| Ocak 2017 | Sayı 21
53