BURSA’DA ZAMAN

Daha evvel bu yolculuğu defalarca yapmış
bir dostumuzun rehberliğinde yola koyulduğumuzda,
en zorlu etabın, ilk adımlarımızla
arşınladığımız Keşiş Tepe’ye kadarki
kısım olduğu söylendi. Bu iyiye işaretti.
Çünkü en zinde zamanlarımızı en zorlu
tırmanışta harcayacaktık.
Uludağ sevdası şehre yerleşmeden evvel
en az şehrin cazibesi kadar beni manyetik
alanına çağırıyordu. Şehre yerleştiğim ilk
on, on beş yılın neredeyse elveren bütün
hafta sonlarını Uludağ’da geçirmekteydim.
Kış sporları bana göre değildi. Uludağ’ı kış
aylarında daha çok varlıklı kimseler sahipleniyordu.
Olsun, onlara da bir ikramımız
bulunsun diye düşünürdüm. Değil mi ki yaz
aylarında Uludağ bütünüyle bize kalıyordu.
Dağda hem keşifler yapıyor hem de onun
ciğerlerimize doldurduğu temiz havasının
hazzını yaşıyordum.
Günün birisinde sevdiğim bir ağabey, bir
üstat misafirim olmuştu. Onu Saitabat
Köyü yakınlarındaki şelaleye götürmüştüm.
Suyun serinliğini içine çekerken bir yandan
da bana hem sitem hem uyarı niteliğinde
şöyle söylemişti: “İnsan burada dünyacı
olur, ahireti unutur.”
Yolculuğa geleceğim ama Uludağ ile alakalı
önceki gözlemlerimden biraz daha konuştuktan
sonra olsun. Dombay Çukurluğu’nu
keşfetmenin akabinde, bütün dağ gezilerinin
nihai adresi olarak orayı seçmiştim.
Oteller bölgesinden aşağıya, Bakacak yönüne
doğru yol alarak Çoban Kaya mevkiinden
sağa saptığınızda, engebeli bir yoldan,
kayalıkların sırtına basa basa harika bir
derenin vadisine varıyordunuz.
Usta ve tecrübeli avcıların hakiki alabalık
avına çıktığı bu küçük derenin vadisi çınar,
köknar, çam ağaçlarının gölgesinde uzuyor,
muhtemelen Alaçam Köyü’ne doğru akıp
gidiyordu. O tarihlerde pek az şehirlinin
keşfedebildiği bu vadi, yaz aylarında olağanüstü
serinliği, mükemmel manzarası, son
derece soğuk, temiz çeşmeleriyle benzerine
az rastlanır bir nimetti benim için.
Vadinin yüksek tepelerinde mevsim uygunsa
mutlaka dağ çileği toplamaya giderdik.
Bu harika yemiş, tarla çileğinden daha tatlı
ve ona göre çok daha farklı bir koku ve
lezzete sahipti.
Bir gün arkadaşlar ateş yakmak maksadıyla
ocak kuracaklardı. Benden düzgün
bir taş bulup getirmemi istediler. Etrafta
epeyce dolaştım, uygun bir taş bulama-
BURSA’DA ZAMAN | Ocak 2017 | Sayı 21
Aykut Güngör
69