Zeszyt naukowy - całość - Wydział Zarządzania i Ekonomiki Usług

330
michał Pluciński
„Projekt szczeciński” napisany pod kierunkiem k. Luksa d) ,
zatytułowany „ustawa o portach morskich rP i zarządzaniu nimi”.
Koncepcja ta znacznie odbiegała, głównie w kwestii organizacji władz portowych, od zaprezentowanych
propozycji regulacji problematyki zarządzania portami morskimi, nadając im,
na wzór portów francuskich i włoskich, status portów autonomicznych. Istota tego rozwiązania
polegała na tym, że wybrane porty stają się na mocy aktu normatywnego wysokiej
rangi strukturami autonomicznymi, które z założenia są samoistnymi podmiotami włas-
ności gruntów i obiektów portowych (państwowych, komunalnych) o statusie odrębnym
w stosunku do podmiotów państwowych, samorządowych lub prywatnych. Projekt szczeciński
przewidywał, iż w skład rady portu – głównego podmiotu decyzyjnego – weszliby
po połowie przedstawiciele miast (gmin), na terenie których położony jest port oraz przedstawiciele
organów administracji rządowej (ogólnej, specjalnej). Takie rozwiązanie dawałoby
możliwość współzarządzania portem obu zainteresowanym ciałom publicznym, tj. rządowi
i samorządom terytorialnym, bez konieczności regulowania ich udziałów na podstawie
proporcji wniesionych aportów e) . Zakładano pozostawienie największych portów Pomorza
Zachodniego pod jednym zarządem.
drugi projekt związku Miast i gmin Morskich f) .
Projekt ten był pewnego rodzaju „składanką” głównych rozwiązań przedstawionych
w projekcie Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Morskiego oraz koncepcji portu autonomicznego,
która miała zostać zastosowana w zespole portowym Szczecin-Świnoujście (Port
Szczecin-Świnoujście – Port Autonomiczny) w przypadku nie zawiązania w nim spółki
akcyjnej użyteczności publicznej. Przyjęte w projekcie rozwiązania dotyczące koncepcji
organizacji portu autonomicznego różniły się od tych przedstawionych w projekcie szczecińskim
w dwóch zasadniczych kwestiach:
– przyjęto założenie, że port autonomiczny jest państwową osobą prawną, do której stosuje
się przepisy o przedsiębiorstwie państwowym;
– uznano, iż grunty należące do gmin mogłyby zostać przekazane podmiotowi zarządzającemu
portem na podstawie odpowiedniej umowy w użytkowanie (nie stałyby się więc
jego własnością jak postulowano w projekcie szczecińskim).
a) Jak pisał J. Doliwa-Dobrowolski „projekt rozwiązał wiele kwestii zasadniczych dla gospodarki
portów, stwarzając dobre pole do realizacji interesów publicznych i prywatnych oraz dostosowania
naszych portów do współpracy z Unią Europejską”. J. Doliwa-Dobrowolski, Projekt ustawy
o portach morskich, Rzeczpospolita, nr 60 (3404) z 12 marca 1993 r.
b) Projekt ten uzgodniony ze ZMiGM trafił w czerwcu 1993 roku pod obrady Komisji Ekonomicznej
Rady Ministrów.
c) Z Brodecki, Projekt ustawy o portach morskich, „Budownictwo Okrętowe i Gospodarka Morska”
1993, nr 1–2.
d) Projekt ten miał być projektem „poselskim” i kontrprojektem do projektu „rządowego”.
e) Uzasadnienie projektu ustawy o portach i morskich RP i zarządzaniu nimi (pod kier. K. Luksa),
Szczecin 1993, s. 4 (maszynopis).
f) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej pod koniec 1993 roku podjął decyzję o wycofaniu
projektu ustawy o portach morskich, opracowanego przez Komisję Kodyfikacyjną Prawa Morskiego
(w istotny sposób zmodyfikowanego w MTiGM) z dalszej ścieżki legislacyjnej i polecił
opracowanie nowego projektu z uwzględnieniem koncepcji portu autonomicznego dla portów
w Szczecinie i Świnoujściu. W ten sposób w roku 1994 pod kierunkiem K. Kruczalaka opracowany
został drugi projekt ZMiGM.
Źródło: opracowanie własne.