Zeszyt naukowy - całość - Wydział Zarządzania i Ekonomiki Usług

98
Piotr niedzielski
stwierdza on: „jest powszechne przekonanie, że innowacje dotyczą przedmiotów
i są oparte na naukach ścisłych i technice. (...) „Japończycy sto lat temu podjęli
przemyślaną decyzję skupienia zasobów na innowacjach społecznych i naśladowaniu,
importowaniu oraz dostosowywaniu innowacji technicznych z zadziwiającym
sukcesem” 39 . P.F. Drucker wymienia następujące źródła okazji do innowacji
40 :
a) wewnętrzne, czyli leżące wewnątrz przedsiębiorstwa:
– nieoczekiwane powodzenie lub niepowodzenie, nieoczekiwane zdarzenie
zewnętrzne,
– niezgodność między rzeczywistością a wyobrażeniem o niej,
– potrzeby procesu,
– zaskakujące zmiany w strukturze przemysłu lub rynku;
b) zewnętrzne, czyli leżące na zewnątrz przedsiębiorstwa:
– demografia,
– zmiany w postrzeganiu, nastrojach, wartościach,
– nowa wiedza.
Podział ten, pomimo pewnej nieostrości 41 , szereguje źródła, biorąc za kryterium
nie ważność, lecz wiarygodność i możliwość przewidywania 42 . Ukazuje
jednocześnie gradację źródeł – od najłatwiejszego (wymagającego najmniejszych
nakładów sił i środków, a tym samym obarczonego najniższym stopniem
ryzyka niepowodzenia) do najtrudniejszego.
Umiejętność zauważania zmian w otoczeniu oraz w samej organizacji oraz
dostrzegania w tych zmianach szans na podejmowanie zmian/innowacji, które
to zmiany przyniosą korzyści w dłuższym okresie czasu, a nie przyjmowanie
pozycji obronnej, obrony stanu istniejącego, jest cechą charakteryzującą współczesnych
menedżerów nastawionych na różnego rodzaju innowacje w przedsiębiorstwach
funkcjonujących na rynku usług transportowych.
39 P. Drucker podkreśla ekonomiczno-społeczny charakter pojęcia innowacja. Takie zdefiniowanie
warunkuje także źródła innowacji. P.F. Drucker: innowacja i przedsiębiorczość. Praktyka
i zasady, PWE, Warszawa 1992 s. 41–42, 72.
40 ibidem, s. 44 i n.
41 Jak podkreśla sam autor, „granice między tymi siedmioma obszarami źródeł okazji do innowacji
są nieostre, wzajemnie na siebie zachodzą. Można je porównać z siedmioma oknami, z których
każde znajduje się z innej strony tego samego budynku. Każde okno ukazuje pewne elementy,
które są widoczne także z okien po obu jego stronach. Jednak widok ze środka każdego okna jest
wyraźnie odmienny”, por. ibidem, s. 44–45.
42 Por. E. Stawasz: op.cit., s. 23.