Mundart Die Geschichte einer amerikanischen Gerichtsverhandlung bildet die Grundlage zu nachfolgenden Versen im Siegener Dialekt. Die Eigenständigkeit der Nacherzählung bleibt aber der Beweisführung erhalten bis zu einer persönlichen Schlussfolgerung. De Woarhait on niks als de Woarhait Schoa fa Uerzitte a es one Frog dat Schbel met d`r Woarhait en arge Plog. On en heddä Geschechde, di sech afschbelt bim Gerechde, do ka m’r hearn, wo de Woarhait läjjt, och wann zwescheduerch ainer dra däjjt. Di no, di de Woarhait sonn fenne, di soche on grijje se, sellet sin ewern Emwäch fa henne. Itz m’r no fernämme ka, härret orrer härret net, dat Wiebsmänsch, emgebrocht sin Ma. Fam „Hohe Rechdergremium“ wierd fernomme en Frou, di alles gese ha well, met de äjene Auge. Doch det „Hohe Gerecht“ det so schwinn kainem net draue. Zom Bewais d’r Schdaatsanwalt en Fläsche nemmt, well wesse, ob di uss däm beschdemmde Koarf och kemmt. On di Frou sät ewerhaubt net beklomme: „En jo! Dat es se. Di Fläsche hät de Gnä Frou genomme. Ech sin m`r ganz secher, ech waiset gewess, dat heddat de Fläsche met de Hearzdröbbcher es.“ De Li, di zohearn, di räje sech of. „Bitte um Ruhe!“, ref d’r Rechder do schroff Schea on got, so d’r Schdaatsanwalt: Wat kom d’rno, wat bassierde da. De Zeujjin sät : „De Gnä Frou geng zerecke end Zemmer fa earem Ma.“ Itz ewerlä se emo ganz genau, ob si d’rbi wat en d’r Hand, ear Gnä Frou. „Si moss wat en d’r Hand gehat ha, jo, dat woar doch dä Augebleck, als si de Fläsche ferduscht da hät.“ Enschbruch! Enschbruch! - Agenomme! - on d’r Fertaidiger woar d’rbi ofgeschbronge. Ermanong fam Rechder. Hä get zo bedänke, de Zeujjin sall sech of „Tatsache“ beschränke. No d’r Schdaatsanwalt froge konn, ob si, de Zeujjin, äwe hädde sä da wonn, dat si et gese - on net nuer gedocht, dat de Gnä Frou de Fläsche end Zemmer fa earem Ma hät gebrocht. En nä! Awer se moss! - Ech waiset net. Si hät m’r doch d’r Recke zogedrät. Itz d’r Schdaatsanwalt merrem iserne Gesechde: „Wo ha si da geschdanne?” On se det berechde: De Gnä Frou schdonn foarm Koarf gebeckt, ech d’rhenner, näwer mier woar de Wäschraumdier. „Zeujjin! Hadden si genau de Auge ofem Recke fa d’r Gnä Frou?“ En jo! Dat ka ech geschdo. So wäret och mechlich gewäse, dat de Gnä Frou de Fläsche ... ferduscht da ... Enschbruch! – On schdattgegä! Itz hät d’r Fertaidiger d’r Zeujjin wat ze sä: „Zom Koarf em Fluer met d’r Fläsche dren, so ha si gesät, geng min Mandandin hin. Si sall sech de Fläsche agese’, onnersocht on genomme ha. Wi erret? Ha si och a de Fläsche gepackt emo dra?“ En nä! En nä! Dat ha ech net. „Ha se da genau geguckt, onnersocht det Etikett?“ Et es so, on et blibt, ech ha net dra gedibbt. So br’uchet och net de Geftfläsche gewäse sin! Doch, se schdonn jo en däm Geftkoarf dren. On gesät hät de Gnä Frou, ech erennern mech dra: „Dat sin jo de Hearzdröbbcher fa minnem Ma!“ Si konn se net liere, di Frou of d’r Aglagebank? Dat schdemmt! Ech bruch ear och net aimo ze sä en Dank. Si wonn ear gearn de Schold zoschiwe, wail si sälwer net ofgebasst on so ogeschoarn bliwe. Sowat ha ech net gedo, sowat ha ech net gemacht. Ech nämme mech emmer met de Arzenaijje en acht. Awer si ha doch de Hearzdröbbcher fergässe ze gä däm Ma. – Ja! Ja! Wi de Fläsche ewerhaubt ferduscht woarn sin, dat konn si en Wearklichkait garnet sä! Doch! Doch! Warrech gese’ ha, ha ech gese’! Schoa got! Schoa got! M‘r wonn d‘rbi bliwe, wonnet net ewerdriwe. On d‘r Fertaidiger healt sin Hot. Wail m’r’t em Läwe altemo so genau net nemmt, derwäje och net emmer de folle Woarhait schdemmt. M‘r ka se (de Woarhait) schbann ganz eng, ganz witt. On da kemmt et noch drof a, wi m’r dat Ganze foar sech sälwer sit. Gerda Greis 30 durchblick 2/<strong>2010</strong>
57072 Siegen · Löhrstraße 42 Tel. <strong>02</strong>71/22487 · Fax 24201 Lautsprecher · Bausätze Licht & Ton-Verleih Ihr Partner fürs Wohnen und Bauen durchblick 2/<strong>2010</strong> 31
Change language