Elprocés.Revistacontracultural‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐110
Elprocés.Revistacontracultural‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐El suïcidi encara noAdrià PujolTothom estiuejavaaBegur.ElventallanavadesdeJoanManu<strong>el</strong>Serrat aJosepAntoniDurani Lleida,ientremigs'hidesplegavaunabateria<strong>def</strong>utbolistes,escriptorsipoetes,artistesivividors,bohèmia,aristocràciatronadade terraendins i urbanitesesperitats.Elsprimersdeuanysd<strong>el</strong>franquismepotsernogaire,peròapartird<strong>el</strong>'anycinquanta,unaiguadeixincessantdepersonesvainundarlesvilesd<strong>el</strong>aCostaBravadurantlesvacances.I Begur iCadaquésesvanendur <strong>el</strong> còmput de lagauche divine–d<strong>el</strong>squepensaven à gauche i tanmateix vivien una mica àdroite.Peraixò<strong>el</strong>meupareilamevamarevancollarambunapart d<strong>el</strong>marroint<strong>el</strong>∙lectual,entrepixapolitiesquerranós,d<strong>el</strong>país.Begurvaserimbatible,imantpintoresc, galeta. Quan Nostramo va dissenyar <strong>el</strong>decorat, en aquest racó de món va decidir que <strong>el</strong>marmossegarialacostaamb<strong>el</strong>capricid'unescultorbarrocque...ESTOP.L'editor d'aquesta revista on ara llegeixenaquestafrase,ésamic meu.Per mivasaber,doncs,que <strong>el</strong>s meus pares havien conegut Joan Vinyoli,quan<strong>el</strong>poetapassava<strong>el</strong>sestiusalmeupoble.Ime'nvademanar un ressenya,al voltant,també,d<strong>el</strong> fetque Vinyoli <strong>el</strong>sdediquésun poema que deu córrerpercasaique,persort,se'nguardaunacòpiaal'arxiudeSantaColomadeFarners.SuposoqueVinyoli,contento emocionat,ésigual,enalgun moment<strong>el</strong>vatranscriuredememòriai se'l vaguardar.Heanata preguntar al meu pare, perquè la meva mare favintanysque,comdiemaBegur,vapassaravall.Diu <strong>el</strong> meu pare que amb enVinyoli feienexcursions.Nosésiésperquè<strong>el</strong>lnoconduïa,osiésque li agradavaque<strong>el</strong> passegessin,però quedavenentesosi amigmatí<strong>el</strong>recollien al'Hot<strong>el</strong>Beguri<strong>el</strong>duienavoltar.LiagradavamoltpujaralesGavarres,als indrets inhòspits (Fitor,Santa P<strong>el</strong>laia, Els Metges),ifimbravarandemar(PuntadesMut,SesNegres,Tamariu,Aigua X<strong>el</strong>lida). Durant <strong>el</strong>s periples,enraonaven.Vinyoliestavapreocupatperlallengua.Molt.Deiaques'havia<strong>def</strong>erungranesforçcol∙lectiu,preservarla sintaxi,desbarbaritzar l'idioma.Enacabat,normalment desprésdedinar,<strong>el</strong>deixavenal'hot<strong>el</strong>,onVinyoli,sovint amb larecança dereintegrar‐sealseugrupd'amics,japreguntavaquans'esdevindrialasegüentocasiód'empordanejar.Vinyolibevia.Devegadesalpicd<strong>el</strong>migdiajaduiaunacarregadaimponentdeginebra.Em diu<strong>el</strong>pareque<strong>el</strong>trobaven al barTothorafet unacalamitat.Ésquan<strong>el</strong> poeta blasmava <strong>el</strong>s seuscompanysde vacances (Maurici Serrahima,Josep Pedreira ialtres d'esporàdics).Sen'apartava,però això no ésimportant.L'alcohol,que tant <strong>el</strong> vaconnectar ambGabri<strong>el</strong>Ferrater,però que,adiferènciad'aquest,nol'imp<strong>el</strong>∙liaaasseure'snenesdedotzeanysalafalda,<strong>el</strong>tornavafoscisignificant.Enaquestpaís,l'alcohol haempèslesmillorspàginesasortir d<strong>el</strong>esplomes⎯itambén'hafacilitatalgunes de lespitjors. Riusd'aiguardent per onhan baixat proses i versos que ara són a totes lesantologies.I l'alcohol tambéhaestat <strong>el</strong> jutge d<strong>el</strong>sfinals tristos. Quan Vinyoli treballava a Labor, <strong>el</strong>deixavenarribartard.Posem percasqueescomencésalesvuit,però<strong>el</strong>lpodiapresentar‐s'hialesnou,ales deu,amb lacondició d'allargar <strong>el</strong> moment deplegar. El meu pare diu que així tenien <strong>el</strong> millorVinyoli,iquefinsitotnohauriencomèscaperrorsia la feina li haguessin servit, de tant en tant,unacopa.PeròaLaborvaentrarenTriasFargas,ilapuntualitatvapassarpersobred<strong>el</strong>aqualitat.Noésimportant.Un dia Vinyoli i la meva mare parlaven depoetes.Havienpujat al cast<strong>el</strong>l,perquèlatramuntanada<strong>el</strong>scridava. Estaven d'acord queno es podiajutjar unautorperlessevesideespolítiques.Vinyolinoentenial'odideJoanOliveraenPla.Ialeshores<strong>el</strong>meu pareva recordar unaconferènciasobr<strong>el</strong>acrisid<strong>el</strong>anov<strong>el</strong>∙lacatòlicaaEuropa,pronunciadaaprincipisd<strong>el</strong>scinquantaal'ArtsiOficisdePalafrug<strong>el</strong>lper111