Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

Oatze artetan barna Goi-Iagolearen itzala ikusiduri zitzaidaneta ene baitan bake eztitsu bat nabaiturik, oillaritez lo gozoan murgildunintzan.Zana zala egoera arrixkutsu ura, adeiak aldebat utzita, errotikmoztu bearra zegoan, zauritu lagunen artean nire leengo apaiz izenona muxkiltzen asi zitzaidala oartzen bai nintzan. Atan be abeleraori artzera geienik gure euntariaren ama esatera ausartu zanak eraginzidan. Zauritetxera ia egunoro azaltzen zan, zaurituen ardurazbaiño, elemeleen kuzkuzka eta xauxun, ziurrago noski, egin omenzituan iruzkin eta maxioai ba'gagozkio: «Ez omen zuan iñola ereulertzen euskal abadeok gudan nola «gorriekin» ioan giñan, baiñannitzaz entzundakoen ondoren, oso ongo ulertu omen zuan».Mardailkeri oien bidea zearo moztu bearra neukan.Urrengo goizean, beti bezala, andere tatana begi liro eta azpegilarunba oe ondora ullantu zitzaidanean, danak entzun zezaketela orlamintzatu nintzaion:«jSoizu Marilin! ^Ez al dakizu zuk nire maitetasun osoa, zin egiñez,betirako Kristo'ri eskeiñi niola gizaki guztiak arengana eramateko?^Maitasun ori Kristo'rekin leiakatzeko besteko azala kopetanbai ote duzu? Irabaziko ba'zenioke ere, ez zuk ni, eta ez nik ere zu,ez zinduzket zorioneko egingo. Utz itzatzu bada bein betirako zureamets zoro oiek. Zoaz emendik zere eginbearretara». Neure itzokolez eta arrita zur artu ziralazko zurruburrua entzun zan areto guztian.Marilin berriz, nigar-zipaka bein-betiko nire oe albotik buru--makur aldendu zitzaidan. Nolako gizartea itxarotzen neukan iakiteko,oartikasi polita izan zan eritetxeko au.Urrengo egunetan atxeterrak osaitza eman zidan eta zauritueibanan-banako minberazko agurra emanik, galduta geundukan gudaraurbiltzera etsia artu nuan.Eritetxe atetik urteeran, eskuetan lopilgo bat zuala, erizain baturreratu zitzaidan. Marilin exi zetorkidan azkespen eske eta barkatunion agergarritzat, ark eskuz eotako, adiguri txiki ura onartu nezalaeskatuz. Biotzez onartu nion, dana azturik zegoalazko erantzunaemanik. Artillekota bat zan eta iantzilander bai nenbillen, andikara beti soiñean eramateko ederki etorri zitzaidan eta nekin bateraatzerriratu zan.— 169 —