Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

Itxoiñaren itxoiñera, noizbait orratik, Sabin'ek iragarri ziguna«Azkatasun eguzkia basotik urten da, bere argia edonun arin zabaltzenda» gertatu zan gure aberri maitean eta ainbeste urtetanitxaro zuan berri ona ematera izobarengana abia nintzan. «Etorrizaigu ba aberrira itzultzeko ainbat urtetan itxaron dugun egun opatua.Gure pildatxoak bildu eta sendaldu zaite egan ioateko».Bi anaiok Apaizikastetxera ioan bear genduanean, gure iantzi--kutxa antolatzen izaten zituan baiño latzagoko buruausteak izan zituangaixo izobak zartzaroan urruti artatik etxerako bidea sendaltzen,baiño idaztietatik asita etxe-tresna guztiak ain egoki moldatuzituan, orratz bat ere ez zitzaigun galdu ain bide luzeetako ioanetorrietan.Mones Kazon'en Azken-EgunakAzken egun aiek, latzak izan ziran netzat. Ainbeste urtetan apaiz--lanetan eragonik, zartzaroa gaiñean nuala eta eleiz-lanetan aurrerantzeaniarraitzeko indarrik eta almenik ez nuala izango gogoratzeutsak, biotza etsipenaz lerturik utzi zidan.Biderako agiriak egiten, Buenos Aires'ko ioanetorriekin berriz,erabat zoratuta nenbillan. Errira itzuli eta bizitzen nun iarririk ereez genduala bururatzeaz eta burutik kezka izugarri ori ezin astanduaz,erotu bear nuan, nik abertzaleetara aldegin nualako neureamautxi zaartuari, azkenaian neretzat utzia zeukan bere etxea etagure baserria salduarazita, karrika gorrian utzi bai ginduzten. AitaArduradunak bizi guzti barna, eskutik nola eraman ninduan gogoratuta,arazo kezkagarri orri ere aterabideren bat kausituko ziola usteosoaz, zerbait neretaratzen nintzan orratik.Bazter aietan lagun izan nintuan apaiz anaiai azken-agurra egiten,negarrari ataskak ideki bear izan nizkion. Aste osoa eman nuan,Iauna eraman ala, gaixoai eta zaartu danai agur egiten.Neure arrastakako eta apaiz-lan amets guztietako berrogeitakaurte aietako mixio erriari, orain erabat kristautuari, guenagurra betirakoegiteko, aaztuko ez zuten azken-igandeko meza nagusi batantolatzen, nere biziko kardabak nerabilzkian, beste gizarteko omenguztiak ez bai ziran ene gogoko.— 431 —