Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

Elosu'ra eta Naparrate'ra, osteratxoaElosu'n meza bat emango niela agindu bai nien, itza bete bearraneukan, beraz asmo ori burutzeko, nekin gudan ibilli zan atosetxekomutillari idatzi nion Elosu'ra.An neukala nai nuanerako aren etxea eta poz-pozik artuko nindualaerantzun zidan.Uda-miñeko igande bat autatu genduan meza eman eta bazkaribat egiteko eta danai dei egitea eta oturuntza antolatzea bere gainartu zuan nere lagun kutun onek.Naparrate'ko neure atosetxea, aita-amak eta sei seme alabakosatzen zuten. Berrogeita amar urte ioan ziran ni berriz aiekin aurkitzerako.Dagoaneko aita eta ama zerura ioanak zituzten. Zaarrena-Gamarra'n bizi da seme-alabakin, zaarsaria irabazita. Bigarrena,neure guda-laguna eta irugarrena, nere Naparrate'ko mezalaguntzai-He aur txixtularia, berrogeita amar urte aietan esne-beiakin eta txekorsaillak azitzen lan ugari eginda, zarsariakin eta seme alabakinguztiz eroso eta etxe politetan Elosu'n bizi dira, baita arreba gaztenaere sendi zoriontsuakin eta senar onakin; bigarren aizpa ezkonduaeta seme-alabakin, Gazteiz'en bizi da eta zaarrena ere, lekaimeadiñekoa, ango lekaime-etxean urteak daramazki.Gudaldian iasan bear izan zituzten neke gorrien orde, Iainkoa'kzorion ordaiña ongitxo eskeiñi die bada eta neure gudal-lagunan ;bere gudaldiko arrastaka eriogarri guztien ordaiñetan, seme batapaiz izateko zoriona eman dio.Neure Meza gogoangarrirako eta bazkaritarako, sendi guzti oiekbildu ziran bada, irurogei bat bai noski eta Mezatara, erri guztiaetorrita, eleiza mezentzuleez kuin-kuin bete zan. Ango ardura duanabadea ere, antxen genduan eta aren gidaritzapean euskera edereta garbian meza biotz biguingarri bat eman genduan, ondoren gorriakan il zituzten guzi aien alde illenotoitz batekin bukatzeko.Meza amaiturik, eskerrak emateko opamai oiñean belaunikoiarri nintzanean, ormako txapitulan, Mikel Deunaren irudiakin aurkitunintzan, beti bezala bere oinpean nere Galtxagorri zapaldurikzeukala, Goigotzon ori bai da elizako eta erriko Zaindaria.Oraingoan orratik, beti bezala larderia ez baiña, nerebiziko parragureaeman zidan marruka zegoala irudituz. Ona irudi eskunbartaori.— 472 —