Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

Ainbeste urteren burura ni euren etxe bakartian ikusi nindutenean,gaztealdi itxaropentsura biurtu zirala zirudian eta ez zekitennola eskertu beroiei egindako nire agerraldia.Kaxkora igota, eliza, begizulo aundi-aundiekin arriturik begirabegira neukala iduritu zitzaidan. Betzulo aundi aiek, sutagakin, patxistakegin zizkioten.Doi-doi, ormak bakarrik zeuden zutiñik, ondakiñak, oru barnean,larrak eta asunak estalita zeuzkatela. jUra une larria! Ondamendiaren aurrean belaunbiko eman nintzan eta negarrari eustekobi eskuekin begiak estalita, Kristo'ri galdera ikaragarri au egin nion:«jEne Iesus maitea! ^Nere aaztuzko zabarkerian, ondakin oenpeanez ote zindudan eortzi?» eta negarrari eman nion.Nire lagunak, itzik gabe, sor ta lor zeuden, eleiz errautsiaren sarraskiazni era artan zearo kikindurik ikusita, baiñan aiek ez zekiten,sakonagoko gogorakizun batek, ezpata zorrotz batek bezala,biotza erasanda, ezin iasanezko oiñazeak ematen zizkidala.Azkenean, ene egoera larri artaz urrikiturik, nere baitarazteko,lagunok orrela mintzatu zitzaizkidan: «Erakori bedi, abade iauna,Erromualdo'ren alaba Garbiñe ikustera Betolaza'ra ioan bear duguta».Neure einera ezin biurtuz, txakurtxo batek bezala iarraitu niennere apaizardurapeko beste erri artaraiño eta agure zaarrak erderagarratzez, «jKoiño, don Domingo!»ka asi zitzaizkidanean, neure seneraitzuli nintzan.Guztiz arriturik bizirik agertu nintzalako, an agurtu nindutenmezalaguntzaille izandako gizaseme gordiñak eta agure eta eliztiarbatzuk.Ioan giñan Garbiñe'rengana eta semea eta bera bakarrik aurkitugenituan etxean.Ostera ere aldarte oneratu bai nintzan, «Garbiñe, esan nion,^ez al nauzu ezagutzen?».—«Ez ba», adi-adi begi-tartera begira erantzun zidan.—«^Nola ez ba? esan nion, emen inguruko alde guztietako euskerazkoaurreneko zure izen polit ori, nik iarri nizunda?»...Naparrate'ko abade oia nintzala esan zioten nere lagunak.—«jNaparrate'ko abadea!... jGure aita-amak, ameika aldiz aitatuziguten abadea! Ez zeuzkaten, ez orixe, zu aietxek atzeko apaleaneukitzeko, guztiz maite zinduten gero?— 477 —