Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

ioan zan ene amets lilluragarri ori eta gero eta indartsuago eratortzenninduan. Andik aste batzuetara, Iainko Aita onaren Altzoraziurrenik irixteko biderik zuzenena apaiz-bidea nuala zearo iabeturik,amatxoren aurrera bipilki ioanda, ez bat eta ez bi, gizonki auesan nion: «Ama! ni, apaiz izan nai det». Zer erantzun iakiteke, arrita belarri gelditu zitzaidan ama, baiña ostarte batek ortzi goibelabirtargitzen duan antzo, betargien leinuruak ba zirudien izarniatzenziotela azpegia. Bere esku epel artean nireak arturik, mintzuleta itzik esan eziñik alditxo baten ondoren, bere galtzar arteanestututa laztan maitekor luzea eman zidan, onela mintzatzen zitzaidala:«Ba dakizu apaiz izateko ainbat gauz maitagarriei, erakargarriei,iostagarriei eta atsegingarriei uko egin bear zaiela eta ortarakoGoiko laguntza berezi bat bear dala. Gaiñera, ain goren-gorengoa daapaiztasuna, Idazteunak dioten bezala, Kristo'k berak izenez aradeitua izan ezik, apaiz izatera iñor ezin liteke ausartu». «Iaunartzebaten ondoren, neure-neure izenez deitzen Kristo'ri entzun niolauste dut bada», xaloki aitortu nion. Irripar goxo bat egin zuan amatxoketa musu aundi bat ematen zidan bitartean «aitari ere bere eritzia,aren baietsia ere bearko dugu bada eta egun oetakoren bateaneskatuko diogu», agindu zidan.Ene baitan argi-ozkorri berri bat zabaldu zan, txoko illun danetanbizi berri baten edertasunak agirian iartzen zizkidala etanere alaitasunak ez zuan mugarik. Leikideari orratik, nere asmoarenberririk ez nion eman nai izan, nekin ortan ere leikitzatze arren,Iaunaren deiarik gabe ere, apaizikastetxera ioan-kidin bai zan.Bi urtez gaztegoko anaiak ere, ni apaiz izan nai nuala iakin zuanean,ura ere nekin ioan nai zuala asi zitzaion esaten amari. ;Bataski ez zala, bi buru auste politak iarri genizkien bada gure gurasomaiteai!Luzaro gabe, aparira danok bildu giñan gau batez, apariakinbatera maiera izketa-gaia amak atera zuan:«Gure ume maiteok, euren asmo baten berri eman nai omendiote aitari» «^Kontxo! esan zuan aitak, ze asmo gero?». «Biok apaizizan nai gendukela zuen baimenakin», ao batez aitortu genduan bianaiok. «Asmo ori, inpernuko aspoa artuta, ortik zear ioatekoa baiñobikaiñagoa danik ezin ukatu, baiña