Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

koitzaren etxean lagunarteko bazkari bat egitea eta aien artean pozarenpozaz, aste osoa igaran bear izan nuan.Axiendak, kortak eta tresna berriak ikusten iardun genduanurrengo egunetan. Izan ere, nik ezagutu nintuan ezin bizizko erribeartsu aiekin ez daukate zerikusirik oraingo erriok. Aurrerapenaundi ortan erriok ipintzeko, nik baiño azkarragoko burua norbaitekerabilli izan du.Lurralde txiki aiekin ezin aurrera atereaz bizi orde, eun batbeientzat besteko larra-belazeak sendi bakoitzarentzat, erosoenekotokietan banantzea io dute eta saltzen dituzten esne-putzuakin etaazitzen dituzten txekor saillakin, leen ez bezalako erosotasunean bizidira.Negurako bazka-belar guztia, igitresnakin ebagi eta sortatan iartzendituzte, egazpe ala ziloetan sartzeko eta beiak iezteko lanaere, ia batek bakarrik alaxe egiten du argindarrezko tresnakin.Gaur eguneko bei-ian neurri guztiak ere ikasiak dituzte eta tresnakberak eskeintzen bai dizkiete neurri iakiñean, bei osasuntsuaketa txekor mardulak azitzen dituzte.Nire atoslagunak, etxeko kortan, neguan arakeitzeko, bi aratxegizen zeuzkan eta oztegian sartuta, urte geienerako okela txurrioanizaten dute. Ez dira bada orain gaizkixe bizi nire naparratetarrak.Naparrate'ra itzuli bat egin bearra neukan eta egun egoki bataukeratu genduan. Bi anaiak eraman ninduten beste abertzale batere lagun genduala. Naparrate'ko bidera iritxi giñanean, oiñez noski,bide berririk ez bai dago, nire txapeloker aien zubi aztueziña ez zanagiri, ezta Erromualdo'ren errota, are eta gutxiago nire amorraiumaela eta erlaultza, Zadorra'ko urekin aintzira aundi bat egin baidute, danak urazpian izkutatuak daude.Laiño illun batek goibeldu zuan nere biotza eta agian, begietatikmalko mingarri bat ere ixuri zitzaidan aspaldi artako oroipenunkigarrietara.Aldapa gora ekin genion eta bidetzerdian an zegoan betiko iturritxoaaski ondatua, eizatik nekarren egarri bizia, gorakoan antxenasetzen bai nuan.Erritxora iritxi giñanean, biotza zearo erori zitzaidan, nere atosetxegogoangarriaren aztarnarik ere ez zan agiri; orduko eliztar aietatik,sendi bakar bat, seme adiñeko baten laguntzan, senar-emaztexaartuak bakarrik bizi ziran.— 476 —