Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

tuala. Beiñere entzun ez zuten txilibitu aren doiñu zizkolatsuakineta mutillen akitikakin zortzerbatuta, arri ta zur, mintzul gelditu zanostetaldea, baiña Gotzaia eta etxenagusia txaloka asi ziranean, aiekere euntalako esku zaparketari ekin zioten. Landa erdian ekin nionbiribilketari eta ingurutxoa osatzen asi ziran iiutika sokadantzakoak;aurrena gazte guztiak urrandu ziran eskuak emanda ingurubiraegiteko; ondoren elduxegoak ere arte artzera ausartu ziran; mutillakdei eginda, neska batzuk ere ioan zitzaizkien eta azkenik andrazkozarapardo guztiak ere, iaigiroz kutsaturik, sokan mokor zaloikasartu ziran.Gero eta biziago, danak izardi patsetan iartzeraiño biribilkazinintuan eta abeletxe inguru iru bira emanik, nagusiari eskerrezkogoratzarre orren ondoren, iaia amaitu zaneko azken txixtu otsak ionizkien eta neure xirulakin etxe barrura ostendu nintzan.Batez ere atsoak, arrats artan artu zuten iarrosaldiakin, ni eskiernago eltxo ziztagarriak eta arkakoso giligarriak gorabera, zurrunkaluze batean gau guztia emango zutela.Nik ere, gau ura osoa, amaibako ametsartean murgildurik eramannuan.Leenik, kopeta beltz, Andoain'go apaizikastegiko nere erritar ertoreargal, zirlinga eta gorgots ura azaldu zitzaidan, erkorena iasoeta autabide onekin zemaka: «Bietako bat, edo apaiz edo eiztari.—«Baiña, ertore iauna, erantzun nion, emen, bidalien lur baztaroetan, bidaliari, eiztari ona bezala agertzeak, begi zolidun eta adoionekoa izateak, berebizido aukera ematen dio sinisgeok Kristo'renganaeramateko, bestela ez bai zaizkit iñola ere urbiltzen».—«Ik Kristo'rik ez duk ikusi, aurpegiratu zidan, iñoiz eizeansinisdunak egiteko».—«Bai orratik arrantzan, iardetsi nion. Bidaliak arraiak arrapatuaal ba'lezazke,