Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

Matin'ek berriz antzerki polit bat «Eun dukat» izenburuakin etanik «Moro katua»'ren olerkia. Aipamen txiki bat, omen zurrian,egin bearra daukat nire olermenean bertso berriok sortzeko argitxiki bat pixtu zidanatzaz. Urtero Lontxo Deunaren erri iaetan, Zaldibi'tikaitonen baserrira, amandrearen aaide bat guztiz bertsozaleaetortzen zitzaigun eta labetxoan erretako oillaxko goxoakin urdaillabeteta eta napar ardo beltxaren zurrutaz burua beroturikaurkitzen zanean, iñun zitezken bertsoak abesten zizkigun eta esanbearrik ez dut ni entzuten ao xabalik egoten nintzaiola. Patxi Errauskinzan aaide ori. Gure Bazkunerako olerki bat egin bearrez aurkitunintzanean, ark abestu zizkigun katu baten zentzukaitzeko bertsoakgogoratu zitzaizkidan. Orain gogora nezaken zentzugabeko aapaldibatean orrela zion: «Xagua segika ta katua igesi» amalauko bertsotan.Aietxek baiño taiuzkogorik neronek ere ez ote nituke geroegingo, nere baitan nion eta asi eta ekin orlaxe ondu nituan.Apaizgaitegian bi illez beindik ateratzen zan «Gygnasium» izenekoaldizkari bat ba genuan eta antxen argitaratzen genituan gurelantxoak. Paben'ek leiaketa batean txapela iaso zuan; Martin'en«Eun dukat» antzeztu gabeko batzokirik ez zan izango eta nire «Morokatua'ren» berri ez zuten euskal ikastolarik ere ez noski.Aitzol'ek Errenderi'n Olerki egun bat antolatu zuan batean, antzokianentzuten elkarrekin geunden Matin eta ni. Alako bateannun agertzen da 8 bat urteko euskal ikastolako mutiko bat, irrigarrizkoesku-eragite, begi-ñikada eta soin-aieru iostariekin, Moro katuarenbiurrikeriak antzeztuz ialkitzen. Algara gozoen artean entzuleekaapaldioro txalo biziak iotzen zizkioten aurrari eta geroeta gatz geiagoz eta ausardi lasaiagoz ziardun mutikoteak. Ni, aulkitikiaulkitzeko besteko biotz-taupadakin negoan kantitua eta azoratua.Ázken aapaldia bota zuanean antzokiko egatza bera zetorrelazirudian txalo zapartaka eta nire Moro katuaren bertso iarduleaurtxoari leen-saria eman ziotenean, jura zan nere poza ura! aurzoragarriari, aulkitik ieikita, nemaioken musu aundi bat, baiñosostean Matin, «Egillea! Egillea» oiuka asi zanean, ozkarbia ekaitzlaiño beltzak illuntzen duten bezela, nere poz guztia larriak goibelduzuan eta ukalondoko bat emanez, «Matin otoi! nekin lagun on izateniarraitu nai ba'duk, arren! ixildu adi» esanik mintzuldu zanean,nere onetaratu nintzan. Iaialdia bukatuta enparantzara irten gifianean,Aitzol etorri zitzaidan billa, apaizikastegitik ezagutzen bai— 89 —