Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

Biziki egokia iruditu zitzaion nire asmoa eta aroz lanean berealaxeiarriarazi ninduan. Au aski izan zuan nire ixter begi patxistakespaka asteko eta idazkari lana ari bakarra uzten niola zinkurinka ertorearengana ioateko.Lanean nola niarduan ikus miran, eltzagorra ioaz, noiz-nai anízaten nuan eta nire saletxol ori aize buadatxo batek, iokorrizko gaztelubat bezela, baietz irautsi, axut egiten zidan ezin eramanez.Ua bera botzatzeko, bere lagun moroak ekarri bearko zitualaiaukikatzen nion nik eta aopez barbullaka an aldentzen zitzaidan.Oso apain eta egokia atera zitzaidan aterperako bere egatzestalkiarekineta illero illaren zazpian, zeitxoaren erdi-erdian iasota, bereargiakin, saltoki dotore bat bai zirudian, donearen maitale taldeakan erosten zituzten euren argizari, endonearen irudi eta irarpitxiak,idaztegiko sarrera iarei uzten zigutela.Gaua sartzean, atalka askatzen nuan, atalka osa ta askaterrezabai zan, eta urrengo illaren zazpirako an gelditzen zan bere txokoiakiñean.Ni Kaietano donearen elizetik Panpa'ko Mones Kazon'era aldenduondoren, noizpait iakin nuan nere saletxol polita osatzen ezzutela geiago asmatu, ezta egiñalak egin arren, neure bilakaide moroarenugazabak ere.Baifian uri audian, erri Hpietan bizitako neure betiko oiturarengatik nunbait, apaiz batentzat erorbide ugarixko sumatzen nintuaneta orrek urduri erabat bai nindaukan, ene baitan erri tipietan lakoontsonik eta geznarik ezin sumatu nuan.Igande batez, aitortzak entzuten ari nintzala, aitorguaren sarezaindik neskatx gazte bat, gau artarako bere etxea eskeiñiaz, saloguztiz lizunak egiten asi zitzaidan.Bereala ieiki nintzan esertokitik eta iarraitzeko eskatu nion.Idaztegira eraman nuan eta aurpegiz-aurpegi iarri nintzaionean, arenpinztasunaz eta ederraz txunditurik, lipar batez itz bat esateko ezinasmaturik aurkitu nintzan. Bera ere oartu zitzaidala esango nuke,txoria kaiolan zeukan ustez, zoragarrizko irripar bat egin bai zidan.Nere baitaratzen oputz aundi bat eginda, onela iardun nintzaion:«^Zuri ain soin-doai arrigarri eta eder sotillak eskeiñi dizkitzunak,(zuk zeure buruari eman dizkiotzunik, ez bai duzu noski usteko)zurekiko asmoren batzuk, xede aundiren bat izango duanik, iñoiz ez— 284 —