Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

ein beintzat meza entzun aal izaten zuten. Meza ortan, sendiakartu bear zuan iarlekua iakiteko, bakoitzaren izenakin, txartel batipintzen nien aulki adarrean eta euren izenak an ikustean, garai batezgure errietako endoreak eleizaulki nagusian iezarritzen ziranbaiño arroago exeritzen ziran.Igande aietako batean, nire asmo aundi bat azaldu nien, auxe:Epaillaren emeretzian, Ioseba Deunaren egunean, gure Eleiz Zaindariareniaia ospatzeko eta «Kristau Sendien Anaidia»'ri onespenaemateko, Gotzai iaunari deitzea. Poz aundiz artu zuten nire asmoaeta baita agindu be aal zezaketen guztietan, lagunduko zidatela.Eleiz ospakizun eta erri iai aundi bat egiteko, urrengo egunetikausarkitxoegi asi nintzan asmo-lanak buratzen. Gazte batzuk eta aurbatzuk berexita, abestantzerkitxo bat, izenez «Don Quijote y SantxoPanza» abestuz antzezteko, gauoro ikas-saioak egiten asi giñan eleizetxean.Nola antzeztu, aurrena nik aieru eta soingune guztiekinsaio bat egiten nien eta alegin guztiaz gatz guztiakin neure antzeraantzezten saiatzen ziran. Abestu bear ziran atalak ere pizkanaka etaegoiarrez bi abotsetara abesten ikasi zuten eta irugarrenakin erenik lagun egiten niela, arian-arian naiko egoki antzezteko trebatuziran. Erriko etxe geienak be irauli nitun, egun ortan egingo genituanbi oturuntzatara, éleizan Iauna artzera eta Batzokian erri-bazkaritaragizonai iateia egiteko, baiña eguna iritxi zanean, «misa ta mesa»k,elatz baten aldeño txikarra izanik ere, aurrenekora baiño bigarrengoragizonezko geiago maieratu zitzaizkidan. Ala ere mezatara,Gotzaia arriturik eta poz-pozik utzi zuten eun bat gizasemeazaldu ziran.Erri-txitxiburduntzi ase bat banetzeko, abel-iaun aberatsengandik,bi txal lortu nituan eta edari-arazoa, gizonak artu zuten eurengain eta marrakutu eta mai-azkentarietaz, etxekoandreak iabetu ziran.Ezin obeki zoazten bada gertukizunak eta erria kristautzen, lorpenaundi bat izango nuan itxaropenak, biotza arraitzen eta goieretzenzidan Ioseba Deunaren eguna urbildu ala.Orratik, oraindiñoko poz-mugak oro gaindi-araziko zizkidan ustekabea,agitzeko neukan. Gotzaia, zetorkenerako, esku-zurgu luzebaten muturrera igota, eleiz-sapaia zuriberritzen ari nintzan batean,atalas erdian, nun ikusten dut niri so ta so, eskuak burura eramanda, gizakote zentoi baten itzala.— 312 —