Bizitzan bi goiasmo.pdf - Euskerazaintza

Ego-Ameriketako aberats aldrak udaldia egiten duten iri otsaundikoaneta ona, Euzkadi'kin lotzen ninduan azken eztuna ere etenda,bakar-bakarrik burumakur eta aski itunik, ezagu-gabeko baztarretaraaldendu bearra nun etorri zitzaidan. Ez neukan orratik muzinkaiarduterik, neure leen-goiasmoa burutzeko, ostera ere apaiz lerroanElizak artu nindualako, Iainkoa'ri eskerrik biozkorrenak eman bearrakbai neuzkan.Azkenez, eskabide bat egin nion orratik nere goingotzai onari,zera, ene aita-iaun, anai tipi eta izoba kutuna, guda asi zanetik nereberririk gabe, nitaz zer izan zan kezkaz beterik egongo zirala etaatzerriratuei, gutunak, gudaleslaritzak baitzen zizkigulako, nik iñolaere iakiñarazterik ez neukanez, bere goterkian ark nola artu ninduanapaiz laguntzaille eta nere bizitokiaren zuzenbidea iakiñaraztenba'zien goimaitasun ori biotz guztiz eskertuko niola.Pozik egingo zuala maitelaguntza ori agindu zidan.Bi euskal abadeok (Ameriketa'n erderaz maiteki beti deitzenzaigunez «ambos curas basquitos» ziotsan) bidaltzen ginduan errietan,apaiz lanik aundiena egingo genduala uste osoa zeukala esanzigun gure gongotzai mazalak eta besarkada maitekor bana emanik,agur egin zigun.Nere berri etxean artu zutela izan nuan orratik Minas'en egunbatez aztarnatxoa, izobaren izenpea bakarrik irakur zezaioken eskutitza,beste lerro guztiak irakur ezin zitezkela, gudaleslaritzak margogorriz estalita artu nuanean. Indarlariok ez bai zuten aukera tipienikere galtzen uzten euskal apaizak gorriak giñan zabaldundegezurtia ludiko baztar guztietara egin gabe, margo gorriz lorrindutakoeskutitz orrekin, gorrietakoa nintzala eta zigorpean nengoalabarreiatu nai zuten nunbait.Gongotzaiarekin egon ondoren, izentagiriak eman bear zizkigulata,bere idazkarigora aren ordezkariak bakarka eraman ginduan,aurrena nere laguna sarturik. (Ona nire izentagiria).— 247 —