Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
zich tot water, zwaar en dik, dat gierde uit de toppen der bomen<br />
en uit de ondoordringbare struiken aan de voet en langs de stammen<br />
van de bosreuzen. De regen scheen uit de grond op te springen<br />
uit duizenden bronnen.<br />
De bergen leken onherbergzamer en ruiger dan ooit tevoren. De<br />
bladeren van de bomen lagen in een meterdikke brij op de grond te<br />
rotten en maakten het lopen tot een vallend glibberen van de ene<br />
boomwortel naar de andere. Evert remde de vaart van zijn vallen<br />
aan takken en boomstammen. Handen en voeten moest hij gebruiken<br />
om bij het naar boven klauteren niet uit te glijden en neer<br />
te storten in diepe afgronden. Hij vorderde slechts een paar honderd<br />
meter per uur. Het afdalen was nog verschrikkelijker. De<br />
borrelende bladerenbrij bood geen enkel houvast aan de voeten.<br />
Het enige wat hij kon doen, was vallen van boom tot boom, van<br />
struik tot struik, zijn lichaam openschrammend en kneuzend aan<br />
scherpe doornen en hard hout.<br />
In de dalen stortten zich de berg-kali's met donderend geweld<br />
langs en over de rotsblokken naar beneden. Een landschap van een<br />
ruige, woeste schoonheid, zó groots, dat Evert zich nauwelijks kon<br />
voorstellen, dat een mens zich ooit hier gewaagd zou hebben.<br />
Maar de dragers, die voor hem uitsjouwden, zochten zeker hun<br />
weg en zij zagen paden, zo klein als het nauw zichtbare spoor van<br />
een bosdier.<br />
Toen de regen begon te vallen, verhoogden zij het tempo. Bij de<br />
afdalingen renden zij de hellingen af met een gemak en een<br />
souplesse, welke Evert hun benijdde. Zij wilden zo spoedig mogelijk<br />
bivak Meor bereiken. Daar vielen zij uitgeput op de grond,<br />
gooiden de barang van hun schouders en rolden dikke, vormloze<br />
strootjes van boven een vuurtje gedroogde bladeren. Zij hijgden<br />
en kreunden alsof zij nooit weer overeind wilden komen.<br />
Evert kwam als laatste binnen met Poesjie achter zich aan. Hij<br />
snakte naar adem van het harde lopen. Het water had hem door-<br />
105