Untitled - Stichting Papua Erfgoed

ACHTSTE HOOFDSTUK
I
Jtlvert Caldenhove had gespannen naar het relaas van de schrijver
geluisterd. Soms had hij een paar gebeurtenissen nog eens laten
vertellen. De polisie's, die voor de deuropening bijeendrongen,
vielen de schrijver af en toe in de rede, schel schreeuwend en verward
dooreen roepend, maar met een snauw legde Evert hun het
zwijgen op.
Toen de schrijver zweeg en zich het zweet van het voorhoofd
veegde, viel er een diepe stilte in het vertrek. De stilte groeide uit
tot een geweldig klankbord, waartegen het kloppen van zijn hart
en het zachte ruisen van zijn adem werd weerkaatst en duizendvoudig
versterkt. Evert voelde de blikken van de schrijver, de
korano's en de polisie's op zich gevestigd. Zij verwachtten van hem
het verlossende woord. Maar hij sprak het niet. Zijn gedachten
maakten woeste salto's mortales aan de trapeze van zijn bewustzijn.
Hij zag alles zeer scherp. Hij zag de fijne, kringelende rook van de
sigaret tussen zijn vingers. Hij zag de bloedige schrammen op de
armen en benen van de schrijver van Waris. Hij zag de verdroogde
modder tussen de tenen van een der korano's koeken. Hij zag de
roestvlekken op de geweerlopen van de polisie's. Hij zag de zonovergoten
plek voor het posthuis, waar een bonte haan triomfantelijk
de kippen opzat. Hij zag de ochtendnevel over de oetan, als
een groot, spiegelblank meer. Hij zag die ene boom, vlak tegenover
143