Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Hij dreigde met de verschrikkelijkste straffen als één van de
polisie's de treurige moed zou hebben een schot buiten zijn medeweten
te lossen.
IV
liet oerbos was vervuld met de geluiden van de dieren en het
geruis van de wind door de boomtoppen. Maar het was of het geluid
een onderdeel was van de stilte, die samengeperst onder het
groene bladerdak hing te groeien tot een schier ondraaglijke
spanning.
Zij lagen nu op nog geen kwartier afstand van Waine en waren de
kampong zo stil en behoedzaam mogelijk genaderd. Evert hoopte,
dat die van Waine er geen lucht van zouden krijgen met hoe weinig
manschappen hij was. Hij had ruim een uur geleden de polisie
naar Waine gestuurd om zijn boodschap aan de kepala te zeggen,
maar zij kregen geen enkel teken, dat er op wees, dat de polisie was
geslaagd in zijn zending. Het tegenovergestelde was ook niet het
geval, doch het uitblijven van enig bericht deed de ongerustheid in
zijn hart groeien.
Hij lag in het groen gedoken, zijn blik op zijn polshorloge gevestigd,
waar de secondenwijzer driftig de tijd wegtikte. Zijn oren
stonden wijd open en vingen ieder geluid in zijn omgeving op. Het
wachten duurde eeuwigheden, die hij trachtte te begrenzen in
kleine weddenschappen met zichzelf: over vijf minuten komt de
polisie terug met het bericht of Waine vrede wil of niet. Telkens
vijf minuten, telkens een eeuwigheid. Maar de polisie kwam niet.
Ten laatste kon hij de spanning niet langer verdragen. Hij richtte
zich op. Voorzichtig kroop hij naar de korano van Waris, die een
paar meter opzij van hem in het struikgewas verborgen zat. „Jij
blijft hier, korano," zei hij, „met de dragers." Hij trommelde de
polisie's bij elkaar. „Op honderd meter achter mij aan!" beval hij.
154