Untitled - Stichting Papua Erfgoed

dacht, dat die Papoea's er wel voor zouden zorgen. Maar je weet
hoe die knullen zijn. Als de controleur er niet meer is, voelen zij
zich niet senang en ze zijn 'm gesmeerd zodra ze de kans schoon
zagen. De Higgins-boat is waarschijnlijk 's nachts los gekomen en
afgedreven. Nooit meer gezien."
De resident trok zijn wenkbrauwen op. „Dat is ook de reden, waarom
jij over land naar Sarmi zult moeten trekken, vader."
Evert lachte, maar hij had het gevoel of het een dwaze grimas was.
De ouwe schonk de glazen opnieuw vol. Zij gingen naast elkaar
voor het grote raam staan, dat een hele wand in beslag nam en dat
uitzicht gaf over Kota Baroe.
„Dat was fout nummer één," ging de resident verder. Hij dronk
zijn glas in één teug leeg. „Ik heb 'm behoorlijk uitgeveterd. Daarmee
was de zaak afgedaan. Iedere B.B.-er maakt wel eens fouten,
die met een beetje gezond verstand voorkomen hadden kunnen
worden. Soms heb je pech. Dan vertel je het nooit meer na. Dat
komt ook voor in een land als dit. Maar goed. Het was een stomme
streek, maar soedah. Praten we niet meer over. Wat Hazevoet nü
heeft uitgevreten is erger. Zijn vrouw zit, zoals je weet, in Hollandia.
De kinderen kunnen hier beter schoolgaan dan in Sarmi.
Nu blijkt Hazevoet een dag of veertien geleden gehoord te hebben,
dat zijn zoontje malaria had en zijn vrouw zich ook al niet lekker
voelde. Wat deed die ongelofelijke lammeling? Ja, in het leger noemen
ze dat desertie en in de oorlog wordt zo'n vent zonder meer
neergeknald! Maar hij liet Sarmi rustig in de steek en tippelde, zonder
mij ook maar met een woord in te lichten, laat staan om permissie
te vragen, naar Hollandia. Hij stond op een gegeven moment
voor mijn neus. Ik was stomverbaasd en ik vroeg hem wat er aan de
hand was. Hij antwoordde in alle gemoedsrust, dat hij even was
komen kijken, omdat hij zich ongerust over zijn gezin had gemaakt.
Even komen kijken... Even... Verbeeld je! Mijn vrouw en drie
kinderen wonen in Den Haag. Ik zou jullie gezicht wel eens willen
205