Untitled - Stichting Papua Erfgoed

More documents

Recommendations

Info

tegen de hoge oetan-muur, onder de oneindige hemelkoepel. Hij werd fel beschenen door het genadeloze zonlicht. Hij had de sensatie, weerloos te zijn. Op een zes meter van de bosrand bleef hij staan. Hij stond rechtop, zijn handen slap langs zijn lichaam hangend. De open vlakte tot aan de kampong scheen uit te groeien tot een onafzienbaarheid. Hij was daar middenin, eenzaam, het centrum van een absolute verlatenheid. De stilte hing loodzwaar om hem heen. Hij voelde het gewicht van het grote zwijgen op zich drukken, zwaarder en zwaarder, tot hij er door verpletterd dacht te worden. De vlakte werd een oceaan en hij veranderde in een eiland. De stilte duurde voort, klemmend als een klauw rond zijn keel. Er gebeurde nog maar steeds niets. Niets... Stilte... Hij kreeg een waanzinnige aandrang om te schreeuwen, dwars door de stilte heen. Maar er gebeurde niets... Zijn keel werd in een ijzeren band saamgesnoerd. Hij opende zijn mond, maar zijn ademhaling was zelfs geen geluid meer. In zijn nek begon een trilling, die voortkroop over zijn rug tot aan zijn benen. Hij voelde kil zweet uit zijn oksels langs zijn lichaam druipen. En op dat ogenblik wilde hij zich omdraaien en wegrennen, de oetan in. De oetan was een vriend voor hem. Hij zou verlost zijn van de obsessie van stilte en ruimte. Hij werd aangegrepen door een wilde paniek en met het uiterste van zijn wil dwong hij zich te blijven staan. — Er moet iets gebeuren! God! Laat er iets gebeuren! Toen snorde vanachter de borstwering een pijl door de lucht met een zacht, zoemend geluid. Tok! Hij stak tien meter voor hem in de grond. Hij zag de pijl trillen in de aarde en hij deed een stap naar voren. 156
Hij zag wel, dat het een pijl was, maar het drong niet helemaal tot hem door, overweldigd als hij was door een grote vreugde, omdat er eindelijk iets gebeurd was. — Een pijl steekt in de grond. Zie, de punt is rood van geronnen bloed. Het is een pijl van de wraak, gedoopt in het bloed der gesneuvelde mannen van Waine... Een wolk van pijlen golfde op hem toe en roffelde voor hem in de aarde. Het bracht hem tot de werkelijkheid terug. — Ik sta buiten het bereik van hun pijlen, dacht hij. — Zij dragen hooguit vijftien meter. Hij bleef staan. Minutenlang. — Krankzinnig, dacht hij, — dat ik hier blijf staan. Ik behoorde weg te lopen, te schieten. In ieder geval behoorde ik iets te doen. Maar ik doe niets. Ik blijf staan, alsof het allemaal een droom is, die ik vlak voor het ontwaken beleef en waarvan ik al half en half overtuigd ben, dat hij niet echt is. Direct word ik wakker... Toen schrijnde de teleurstelling in hem, dat er geen vrede zou zijn met Waine. — Ik sta hier als de kepala van de blanda's uit Kota Baroe, dacht hij. — De oorlogsleider. Het moet oorlog zijn. Wat dacht ik een paar dagen geleden? Rechtvaardigheid is een wankel begrip als zij in aanraking komt met prestige... De krijgers van Waine kwamen achter de borstwering vandaan en renden op hem toe. — Nu is het werkelijk oorlog, dacht hij. Hij hief zijn arm op en schreeuwde een kort, hard bevel naar de polisie's aan de bosrand. Hij liet zich plat op de grond vallen en robde naar de oetan terug. De polisie's zaten in een lange rij op een knie en schoten op de aanstormende mannen van Waine. Zelfs voor de slechtste schutter was de kans op een misser uiterst gering, zó compact was de massa der gillende en schreeuwende Papoea's. „Oe wa loe wellü" Vier ... zes ... negen... tien... twaalf mannen van Waine tuimel- 157
Page 2 and 3:
HANS VAN ASSUMBURG: TOURNEE Een boe
Page 4 and 5:
HANS VAN ASSUMBURG TOURNEE G. F. CA
Page 7 and 8:
EERSTE HOOFDSTUK I In het breed-uit
Page 9 and 10:
Er was zeker zo'n moment geweest, d
Page 11 and 12:
zij in verband met schoonzoons gebr
Page 13 and 14:
vrijding werd hij driemaal gedecore
Page 15 and 16:
toonde. Maar voor de rest was zijn
Page 17 and 18:
gauw eens wat van je horen!" Toen w
Page 19 and 20:
door het Zuidelijke District. Daar
Page 21 and 22:
„Waar zijn de anderen?" De korano
Page 23 and 24:
den herzien. Met zeven man begon je
Page 25 and 26:
lopen met het gemak als wandelde hi
Page 27 and 28:
terwijl hij verder liep, de kleine
Page 29 and 30:
II I oen was er plotseling het wond
Page 31 and 32:
pikzwarte, inlandse tabak in gedroo
Page 33 and 34:
aandachtig. Haar fijne wenkbrauwen
Page 35 and 36:
otten was verdwenen. Hij vertelde P
Page 37 and 38:
palmbladeren, bewegend in de zachte
Page 39 and 40:
De Papoea's zeiden, dat ze direct d
Page 41 and 42:
Het was een verademing als het pad
Page 43 and 44:
en, die zij in bamboe-kokers perste
Page 45 and 46:
proces de krankzinnigheid slechts z
Page 47 and 48:
DERDE HOOFDSTUK I Jivert liep de la
Page 49 and 50:
weer drie korte slagen. Het doffe g
Page 51 and 52:
zou gruwelijk eenzaam zijn, midden
Page 53 and 54:
hoge bergwind, die er 's avonds woe
Page 55 and 56:
Hij at zijn bord droge rijst en dro
Page 57 and 58:
langs de wanden en over de vloer kr
Page 59 and 60:
tegen de hoofdschuldige, het gouver
Page 61 and 62:
voorgalerij van het posthuis te wac
Page 63 and 64:
dreven. De familie van het meisje b
Page 65 and 66:
VIERDE HOOFDSTUK I Van hoog uit de
Page 67 and 68:
nend als ballast voor zijn lichaam,
Page 69 and 70:
waren overdekt met getatoueerde fig
Page 71 and 72:
Met de galgenhumor, welke zieke men
Page 73 and 74:
„Er waaien niet zulke winden als
Page 75 and 76:
plafond. „Dominee had een bijzond
Page 77 and 78:
Met de drie dragers uit Wembi en de
Page 79 and 80:
voort? En wie baart de rijm van de
Page 81 and 82:
prauw ligt in het water. Ik kan nog
Page 83 and 84:
Voor hij weggleed in een nieuwe bew
Page 85 and 86:
De droom zonk weg. Hij was nu klaar
Page 87 and 88:
van hun bamboehutten. Magere scharm
Page 89 and 90:
ekommeren. Prachtig woord is dat ei
Page 91 and 92:
Pater Piet trok zijn wenkbrauwen op
Page 93 and 94:
voor stevige schoenen als de zijne.
Page 95 and 96:
De schelle, krijsende kreten van de
Page 97 and 98:
grijselijke maskers verborgen zaten
Page 99 and 100:
ZESDE HOOFDSTUK I X oen hij 's morg
Page 101 and 102:
als je niet halverwege in de oetan
Page 103 and 104:
Zodra de Papoea meer ontwikkeld is
Page 105 and 106: zich tot water, zwaar en dik, dat g
Page 107 and 108: daar nooit aan toe gekomen. Evert o
Page 109 and 110: en beide zouden de rust en de zeker
Page 111 and 112: achter hun muren mensen. Het was pr
Page 113 and 114: lag een varken. Het nam in de halve
Page 115 and 116: ambtenaar maakte in de droge, zakel
Page 117 and 118: ZEVENDE HOOFDSTUK I „.... In Ment
Page 119 and 120: ergens met een verre beschaving in
Page 121 and 122: mensenleven meekonden. Tien dolken
Page 123 and 124: stond, toen die van het Waris-gebie
Page 125 and 126: Eindelijk stond een van de Waine-Pa
Page 127 and 128: De kakatoes vlogen gillend boven de
Page 129 and 130: Waine, tot zij bonsden van ondraagl
Page 131 and 132: and staken en vrouwen roofden. De b
Page 133 and 134: Bijlen, zoals de blanda's maken. Wa
Page 135 and 136: hem verantwoordelijk stellen voor h
Page 137 and 138: kerwari-huis zag, herinnerde hij zi
Page 139 and 140: De polisie's, die het hachelijke va
Page 141 and 142: ken. Hij bleef achter, verborgen in
Page 143 and 144: ACHTSTE HOOFDSTUK I Jtlvert Caldenh
Page 145 and 146: grote H's op een velletje papier. H
Page 147 and 148: „Morgenochtend om zes uur zijn ju
Page 149 and 150: schoten, toean," antwoordde de bedi
Page 151 and 152: in gedachten gestaaaaaanü" En met
Page 153 and 154: In het bivak riep hij de korano, de
Page 155: „En wee je gebeente als één van
Page 159 and 160: te zwijgen, maar hij wist, dat het
Page 161 and 162: Hij legde zijn vulpen neer en las h
Page 163 and 164: schuwe, doch zeker geen kwaadaardig
Page 165 and 166: van twee saamgebonden stenen bijlen
Page 167 and 168: — Het is paradoxaal, dacht Evert.
Page 169 and 170: Zij zaten rond een vuurtje en toode
Page 171 and 172: eide kanten door de as. Het was een
Page 173 and 174: doppen vallen. Uit die klapperdoppe
Page 175 and 176: mannen en schreeuwende kinderen, do
Page 177 and 178: Suangi schreef: „Eet van deze sag
Page 179 and 180: TIENDE HOOFDSTUK I Uit de oetan, be
Page 181 and 182: hij er zich op verheugd, maar toen
Page 183 and 184: „Goeie!" zei Evert dankbaar. „M
Page 185 and 186: „Rustig!" mompelde hij, nerveus m
Page 187 and 188: IV 1 ijdens het eten vertelde Evert
Page 189 and 190: „Zou je dat denken?" vroeg Evert
Page 191 and 192: uit Waine moesten zijn teruggekomen
Page 193 and 194: hun succesvolle zending. Zij waren
Page 195 and 196: had heimwee geklonken, gemaskeerd d
Page 197 and 198: ELFDE HOOFDSTUK I jcvert Caldenhove
Page 199 and 200: verwaarloosd. Da's beroerd, zul je
Page 201 and 202: Als... Evert pakte het telegram op
Page 203 and 204: lijk op een stoelleuning of zijn sc
Page 205 and 206: dacht, dat die Papoea's er wel voor
Page 207 and 208:
Evert schudde zijn hoofd. „Neu...
show all

Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?